donderdag 26 augustus 2010

Even wennen

Woensdag 4 augustus baste Ivo Opstelten dat hij ongeveer drie weken nodig dacht te hebben om een door de PVV gedoogd VVD/CDA-kabinet in elkaar te zetten. Vandaag zijn die drie weken om. De berichten die ons – ondanks de nu ook al drie weken durende radiostilte bereiken – doen vermoeden dat het einde van deze onderhandelingen nog niet in zicht is. Het formatieproces verloopt stroever dan verwacht. Gelukkig maar, ik blijf hopen …

Van de twee partijen die het inmiddels geen probleem meer vinden om het racisme van Wilders te accepteren, zodat ze toch vooral maar kunnen regeren, verbaast de VVD mij het meest. Gierend van de lach haalt de VVD Wilders rechts in. Ook als het gaat om het discrimineren van moslims, zit deze partij erg dicht tegen de PVV aan. Des te opvallender is het dan ook dat het uitgerekend een VVD-er is die als eerste zijn rug recht houdt. Bas Geerdink, VVD-raadslid in Rheden, maakte gisteren bekend dat hij uit de partij – en dus ook uit de gemeenteraad stapt. Hij stelt zijn zetel ter beschikking aan de VVD. Geerdink accepteert niet dat de VVD een kabinet wil formeren met steun van de PVV. Een partij, zo stelt hij, die de grondwet niet respecteert en de rechtsstaat in gevaar brengt. Een man naar mijn hart, die Geerdink. Geen voorbehouden, geen gedraai, niet wachten tot je met voldongen feiten wordt geconfronteerd. Voor Geerdink is het simpel: met een club als die van Wilders doe je geen zaken. Doet mijn partij dat wel? Dan is het vanaf nu mijn partij niet meer! De vervelende consequenties (hij heeft een prachtige baan opgegeven) hebben hem niet van zijn beslissing weerhouden. Klasse!

Er is meer dat mij verrast. Nooit, nee nooit had ik kunnen vermoeden dat mijn (politieke) hoop in bange dagen op het CDA gevestigd zou zijn. Het lijkt er immers nog steeds op dat een mogelijk mislukken van de huidige formatiepoging - als het ooit zo ver komt - te danken zal zijn aan dissidente CDA-ers. En juist tot deze groep dissidenten behoren twee heren die ik nu niet direct tot mijn vrienden reken. Willem Aantjes heeft sinds 1978, toen zijn oorlogsverleden bekend werd, voor mij afgedaan. En over Andreas Antonius Maria van Agt wil ik het liever helemaal niet hebben. Die man brengt het slechtste in mij boven. En juist die twee staan, waar het Wilders betreft, aan de goede kant. Het is even wennen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten