Vertrek

Samen met A. bezoek ik sinds een aantal jaren de thuiswedstrijden van Ajax. We hebben een seizoenkaart, we zijn supporter. Het wel en wee van de club gaat ons aan het hart. Met grote interesse las ik gisteren dan ook een bericht in mijn lijfblad, Het Parool. Het bericht ging over Johan Cruyff. Hij zou gedreigd hebben met opstappen. Alweer? Ja hoor, alweer.

Vanuit zijn woonplaats Barcelona liet JC weten dat de ophef over zijn dreigende vertrek bij Ajax een storm in een glas water is. De sportredactie van Het Parool is doorgaans goed op de hoogte van de verwikkelingen rondom Ajax. Ik waag het dan ook aan Cruyff’s woorden te twijfelen.
Voorspellen is moeilijk … zeker als het om de toekomst gaat. In dit geval durf ik me echter wel aan een voorspelling te wagen: Nog vóór het nieuwe seizoen begint, is Johan Cruyff bij Ajax vertrokken.

Om voor mij onbegrijpelijke redenen zijn er hele volksstammen die Cruyff een bepaalde vorm van intelligentie toedichten. Hij zou problemen direct doorzien, altijd drie stappen vooruit denken. En als gevolg van een ongrijpbaar en onbegrijpelijk taalgebruik worden hem zelfs filosofische gaven toegedicht. Zijn uitspraken zijn vaak grappig. Dat vind ik ook. Maar Cruyff bedòelt ze niet grappig.

Natuurlijk, het is al talloze malen gezegd en geschreven: Cruyff was één van de beste voetballers die Nederland ooit heeft gekend. Zeer zeker. Na zijn voetbalcarrière was hij een verdienstelijk trainer. Daar had hij het bij moeten laten. Wie heeft hem in ‘s hemelsnaam wijs gemaakt dat hij in staat is een bedrijf, een BVO (Betaald Voetbal Organisatie) te leiden? Waarom is hij er zelf zo van overtuigd dat hij die capaciteiten heeft? Ik zou hem eerst eens laten oefenen met een sigarenwinkel. Als hij die winstgevend weet te bestieren, mag hij terugkomen.

Cruyff’s misvattingen en belachelijke ideeën duiken met grote regelmaat op. Veel journalisten geven ze graag weer, zonder een spoortje kritiek. Onbegrijpelijk.

Cruyff wordt geacht een reorganisatie bij Ajax door te voeren. Nieuwe mensen op diverse posten. Ex-voetballers, met voetbalverstand. Met wat? Met voetbalverstand. In de praktijk komt het er op neer dat Cruyff overal vriendjes posteert. Maar alleen vriendjes die hem adoreren, ja knikken, en zeker nooit de moed zullen hebben hem tegen te spreken. Is dat beleid?

Discussiëren met argumenten is hem vreemd. “Als je niet doet wat ik zeg, dan rot je maar op, of anders schrijf ik je kapot”. Een geheel eigen managementstijl heeft hij wel. En die stijl past hij al z’n hele leven toe. Google maar eens op ‘Cruyff en Van Beveren’.

Terug naar het bericht in Het Parool. Cruyff wil Tscheu La Ling, één van zijn vazallen, aanstellen als directeur. De overige leden van de RvC (Raad van Commissarissen) hebben hun bedenkingen. La Ling is niet van onbesproken gedrag. En als zakenman heeft hij een aantal missers begaan. Hij wordt als te licht beschouwd. Cruyff ziet dat anders: mensen die twijfels hebben over La Ling, hebben geen verstand van voetbal. Tsja …

Het zal niet de eerste keer zijn, ook niet bij Ajax, dat Cruyff al weer weg is vóór hij echt is begonnen. Hij houdt de weg naar de uitgang altijd scherp in de gaten. Dat is iets waar hij weer wel goed in is. Ondertussen heeft hij met een revolutie alles overhoop gehaald, een flink aantal mensen de wacht laten aanzeggen en vervolgens vertrekt hij weer, een puinhoop achterlatend.

Velen zien Cruyff als een zegen voor Ajax, als de man die Ajax weer terugbrengt aan de Europese top. Ik stel voor dat we het zònder hem proberen. Volgens mij kan Ajax een eind komen, met goede en ervaren managers aan het roer, desnoods zonder voetbalverstand.

Eigen muziek eerst!

De sfeer in de Tweede kamer, afgelopen donderdag, was ronduit jolig. Het deed mij denken aan een basisschoolklas op de dag voor het jaarlijkse schoolreisje.

De meeste Kamerleden vonden het wel een leuk voorstel dat PVV-er Martin Bosma had ingediend. Er werd gegniffeld over zijn voorstel om Radio 2 op te roepen tussen 07.00 en 19.00 uur minimaal 35% Nederlandstalige muziek te draaien.

Met steun van VVD, CDA en SP werd de PVV-motie aangenomen.

Na de stemming gingen bij sommige Kamerleden de handen al zwaaiend in de lucht. Alsof ze bij een popconcert zaten. Zelfs Kamervoorzitter Gerdi Verbeet, die ik hoog heb zitten, kon dit wel waarderen. "Jammer dat u geen aanstekers bij zich heeft", lachte ze.

Of dit voorstel ooit daadwerkelijk wordt uitgevoerd, valt nog te bezien. Henk Hagoort, voorzitter van de Nederlandse Publieke Omroep reageerde meteen. “De politiek moet zich niet bemoeien met de inhoud van de publieke omroep”, vindt hij.

Hagoort slaat de spijker op z’n kop. De politiek moet in dit geval afstand houden. Iedere inhoudelijke bemoeienis met de programmering van een radio- of televisiezender is uit den boze. Hier schuilt een gevaar.

Vorig jaar heb ik in één van mijn blogs al eens geschreven hoezeer het huidige politieke klimaat in ons land mij doet denken aan de politieke veranderingen in Duitsland in de 30-er jaren van de vorige eeuw. Ook nu kan ik mij niet aan die vergelijking onttrekken. De keuze vóór Nederlandstalige muziek is tegelijkertijd een keuze tégen anderstalige muziek. ‘Buitenlandse’ muziek zal dat binnenkort ongetwijfeld heten. Deze muziek bestempelen tot ‘Entartete Kunst’ is dan nog maar een heel kleine stap. Eigen muziek eerst … je moet er toch niet aan denken.

Leeg

Onverwacht kwam het niet. En natuurlijk is het de normaalste zaak van de wereld. Maar toch …

Gisteren is A., onze jongste, uit huis gegaan. Alles dat mee moest, paste met gemak in het gehuurde busje. Zijn bed, bureau, computer, tv, spelcomputer, een stoel en een kast, wat kleren. Vanmorgen ben ik naar zijn nieuwe woning geweest. We hebben samen de kleine en wat gammele linnenkast in elkaar gezet. Alles staat.

Nog iets meer dan een maand, dan wordt hij 19 en in september begint zijn studie aan de UvA. Logisch dus dat hij op zichzelf wilde gaan wonen. Ik weet het.

Helemaal nieuw is de situatie bovendien niet. A. heeft al een half jaar in Israël gewoond. In maart kwam hij terug. Al vóór hij naar Israël ging, had hij ons verteld dat hij in de loop van deze zomer een flat ging delen met zijn schoolvriendje W.
En we hebben natuurlijk al ‘geoefend’, toen zijn zus een paar jaar geleden op eigen benen ging staan.

Maar toch … Toen ik vanochtend opstond en een blik wierp in zijn lege kamer, kromp mijn maag een beetje ineen. Jiddisje papa’s en ‘lege nesten’ zijn niet zo’n goede combinatie.