dinsdag 5 oktober 2010
Palet
Voor mij zal 2 oktober 2010 de Zwarte Zaterdag blijven waarop het CDA-congres groen licht gaf voor een bruin kabinet.
zaterdag 2 oktober 2010
Plus twee
In een interview over het regeerakkoord, gisteren, werd Mark Rutte gevraagd naar veranderingen in de Winkeltijdenwet. Tot zijn grote spijt moest Mark toegeven dat dat één van de punten was die de VVD niet heeft kunnen binnenhalen.
Vandaag werd bekend gemaakt dat de VVD met een schuin oog naar de positie van de SGP kijkt.
Toeval, natuurlijk, louter toeval! Maar Koppejan en Ferrier kunnen rustig buitenboord hangen.
Al met al wordt dit een steeds gezelliger coalitie, als ook de christelijke fundamentalisten nodig zijn om aan een krappe meerderheid in de Kamer te komen.
Vandaag werd bekend gemaakt dat de VVD met een schuin oog naar de positie van de SGP kijkt.
Toeval, natuurlijk, louter toeval! Maar Koppejan en Ferrier kunnen rustig buitenboord hangen.
Al met al wordt dit een steeds gezelliger coalitie, als ook de christelijke fundamentalisten nodig zijn om aan een krappe meerderheid in de Kamer te komen.
Keuze voor bruin
Op het moment dat ik dit schrijf, is het CDA-congres in Arnhem net begonnen. Nou ja, net ... een uurtje geleden. En nog steeds staan er CDA-ers vóór de Rijnhal. Zij moeten zich nog inschrijven en dan pas kunnen ze naar binnen. Nu maar hopen dat deze gang van zaken niet symptomatisch is voor het organisatietalent van het CDA.
Over de uitkomst van dit congres maak ik mij weinig illusies. Kim-Joung-Un, de toekomstige leider van Noord-Korea, had vandaag in Arnhem moeten zijn. Hij had hier een gratis praktijkles kunnen krijgen: 'hoe organiseer ik een applausmachine’.
Op deze plaats wil ik nog één keer luid en duidelijk betogen dat de keuze van VVD en CDA om een bruin kabinet te formeren, om een politieke alliantie aan te gaan met een fascistoïde en racistische partij als de PVV, geheel en al een vrije keuze was. De uitspraak van vooraanstaande CDA-ers dat 'het land toch geregeerd moet worden' is zum Kotsen. De arrogantie spat er vanaf. Ook 'de omstandigheden', zoals zo dikwijls aangevoerd, maakten dit niet tot een noodzakelijke keuze. Nee, de onwil om politieke kloven met links te overbruggen, was en is zo groot, dat liever een keuze voor ‘bruin’ gemaakt wordt.
Vlak voor de aanvang van het CDA-congres werd ik gesteund in deze gedachte. De bijval kwam uit onverwachte hoek. Op de radio hoorde ik een uitspraak van de grote staatsman Piet Hein Donner. Volgens Donner leveren VVD en CDA zich niet uit aan de PVV. Althans, dat hoeft niet. Dat hangt af van de opstelling van de linkse oppositie. Als de linkse partijen op ieder regeringsvoorstel alleen maar met 'nee, nee, nee' reageren, ja dan maken zij de PVV wel erg machtig.
Ik moest dit even op me laten inwerken.
Wat Donner impliciet beweert, is dat een minderheidskabinet van VVD en CDA zich niet persé op voorhand had hoeven verzekeren van gedoogsteun. Een minderheidskabinet kan gewoon gaan regeren en per casus op zoek gaan naar een meerderheid in de Kamer. Eigenlijk, denk ik, waren VVD en CDA zelfs beter af geweest. Beide partijen hadden méér van hun eigen programma’s kunnen realiseren als zij zich niet vrijwillig door Wilders hadden laten uitkleden en uitpersen. Zij hadden een minderheidskabinet kunnen vormen dat zonder de verfoeilijke politieke samenwerking met Wilders, vast en zeker vaker op steun van links had kunnen rekenen.
Of moeten we nog steeds geloven dat met de huidige constructie aan de wens van de Majesteit is voldaan? Moeten we nog steeds geloven dat de drie partijen een stabiel kabinet hebben gesmeed?
Over de uitkomst van dit congres maak ik mij weinig illusies. Kim-Joung-Un, de toekomstige leider van Noord-Korea, had vandaag in Arnhem moeten zijn. Hij had hier een gratis praktijkles kunnen krijgen: 'hoe organiseer ik een applausmachine’.
Op deze plaats wil ik nog één keer luid en duidelijk betogen dat de keuze van VVD en CDA om een bruin kabinet te formeren, om een politieke alliantie aan te gaan met een fascistoïde en racistische partij als de PVV, geheel en al een vrije keuze was. De uitspraak van vooraanstaande CDA-ers dat 'het land toch geregeerd moet worden' is zum Kotsen. De arrogantie spat er vanaf. Ook 'de omstandigheden', zoals zo dikwijls aangevoerd, maakten dit niet tot een noodzakelijke keuze. Nee, de onwil om politieke kloven met links te overbruggen, was en is zo groot, dat liever een keuze voor ‘bruin’ gemaakt wordt.
Vlak voor de aanvang van het CDA-congres werd ik gesteund in deze gedachte. De bijval kwam uit onverwachte hoek. Op de radio hoorde ik een uitspraak van de grote staatsman Piet Hein Donner. Volgens Donner leveren VVD en CDA zich niet uit aan de PVV. Althans, dat hoeft niet. Dat hangt af van de opstelling van de linkse oppositie. Als de linkse partijen op ieder regeringsvoorstel alleen maar met 'nee, nee, nee' reageren, ja dan maken zij de PVV wel erg machtig.
Ik moest dit even op me laten inwerken.
Wat Donner impliciet beweert, is dat een minderheidskabinet van VVD en CDA zich niet persé op voorhand had hoeven verzekeren van gedoogsteun. Een minderheidskabinet kan gewoon gaan regeren en per casus op zoek gaan naar een meerderheid in de Kamer. Eigenlijk, denk ik, waren VVD en CDA zelfs beter af geweest. Beide partijen hadden méér van hun eigen programma’s kunnen realiseren als zij zich niet vrijwillig door Wilders hadden laten uitkleden en uitpersen. Zij hadden een minderheidskabinet kunnen vormen dat zonder de verfoeilijke politieke samenwerking met Wilders, vast en zeker vaker op steun van links had kunnen rekenen.
Of moeten we nog steeds geloven dat met de huidige constructie aan de wens van de Majesteit is voldaan? Moeten we nog steeds geloven dat de drie partijen een stabiel kabinet hebben gesmeed?
vrijdag 1 oktober 2010
Gewetenloos
Gisteren vierden we Simchat Tora, het feest waarop het Joodse volk viert dat het de Tora bezit en leest. In de sjoel van de Liberaal Joodse Gemeente werd gezongen en gedanst met vijf Tora-rollen. Een ècht feest.
Simchat Tora wordt doorgaans vertaald met ‘Vreugde der Wet’. Een vertaling die niet helemaal klopt. De Tora is méér dan alleen wetgeving. Over deze niet-helemaal-passende vertaling heb ik me nooit zo druk gemaakt. Maar sinds gisteren passen de woorden ‘vreugde’ en ‘wet’ in mijn beleving niet meer bij elkaar. Laten we een nieuwe vertaling invoeren: ‘Vreugde om de Tora’.
De vreugde van Simchat Tora verdween op slag toen ik de heren Rutte, Verhagen en Wilders op de radio had gehoord. In een jolige stemming ontvouwden zij hun ideeën over wetgeving. Wetgeving die zij voor de komende jaren voor Nederland in petto hebben. Niets vrolijks aan. Donderdag 30 september was een dag met twee gezichten. Twee totaal verschillende gezichten. Een groter contrast is bijna niet denkbaar.
Natuurlijk wisten we al een paar dagen dat dit er aan zat te komen. Natuurlijk is de verrassing eraf. Natuurlijk weten we al dat CDA-ers met een afwijkende mening monddood zijn gemaakt. Natuurlijk weten we dat zij morgen, op het grote CDA-congres als hinderlijke elementen opzij worden gezet. Misschien wel letterlijk. Er zal niet echt naar ze geluisterd worden. Dit alles is geen nieuws. Ook de door velen voor onmogelijk gehouden grote invloed van Wilders op de komende regering is niet nieuw. En zijn plannen met Nederlanders die toevallig de islam als religie hebben, zijn ook niet nieuw. Enigszins verbaasd over het gemak waarmee hij voor elkaar kreeg dat hij boerka’s en (voor een aantal overheidsfunctionarissen) hoofddoekjes mag gaan afrukken, was ik wel. Maar echt nieuw ... nee.
Het gedoogakkoord bevat 7 pagina’s met anti-islam maatregelen. Wilders heeft de VVD en het CDA een ongeloofwaardig hoge prijs laten betalen. Deze twee partijen geilen zo op regeringsmacht dat geen prijs ze te hoog is.
VVD, CDA en PVV laten hun ware gezicht zien. Een anti-islam gezicht. Een uitgesproken smerig gezicht. Maar daarmee zijn we er niet. Eén van de andere maatregelen, voor de meeste commentatoren nauwelijks de moeite van het vermelden waard, is een korting op ontwikkelingshulp. Altijd al een sluitpost op de begroting, die nu schaamteloos verder wordt verminderd.
Ontwikkelingshulp gaat over mensenlevens. Over een kom rijst, net genoeg om mensen in leven te houden. Over schoon water. Over het overdragen van kennis, zodat men in 3e-wereld landen leert om gewassen te verbouwen en men zelf in een karig onderhoud kan voorzien. Ontwikkelingshulp gaat over leven en dood. Deze ontwikkelingshulp wordt door onze nieuwe regering verlaagd van 0,8 naar 0,7% van het Bruto Nationaal Product. Dat lijkt mee te vallen, maar we hebben het wel over een bezuiniging van 12,5%! Een bedrag van 750 miljoen euro per jaar!
Als ik Kamerlid was, zou ik dolgraag een tactische truc van de PVV overnemen. Een jaar geleden stelde de PVV vragen aan het kabinet om te laten berekenen hoeveel ‘een allochtoon’ de Nederlandse belastingbetaler kost. Ik zou er als Kamerlid op willen aandringen dat de nieuwe regering nauwkeurig berekent hoeveel mensenlevens de korting op ontwikkelingshulp precies kost. Dat moet toch te berekenen zijn? En met zo’n berekening hoeven we natuurlijk niets te doen. Het is alleen maar interessant om te weten. Toch?
En voor alle PVV-kiezers hoop ik dat er weer snel een nieuwe ramp komt. Ergens in Afrika of in Azië. Meteen 5 euro overmaken naar Giro 555 en je geweten is ook op dit punt weer afgekocht.
Simchat Tora wordt doorgaans vertaald met ‘Vreugde der Wet’. Een vertaling die niet helemaal klopt. De Tora is méér dan alleen wetgeving. Over deze niet-helemaal-passende vertaling heb ik me nooit zo druk gemaakt. Maar sinds gisteren passen de woorden ‘vreugde’ en ‘wet’ in mijn beleving niet meer bij elkaar. Laten we een nieuwe vertaling invoeren: ‘Vreugde om de Tora’.
De vreugde van Simchat Tora verdween op slag toen ik de heren Rutte, Verhagen en Wilders op de radio had gehoord. In een jolige stemming ontvouwden zij hun ideeën over wetgeving. Wetgeving die zij voor de komende jaren voor Nederland in petto hebben. Niets vrolijks aan. Donderdag 30 september was een dag met twee gezichten. Twee totaal verschillende gezichten. Een groter contrast is bijna niet denkbaar.
Natuurlijk wisten we al een paar dagen dat dit er aan zat te komen. Natuurlijk is de verrassing eraf. Natuurlijk weten we al dat CDA-ers met een afwijkende mening monddood zijn gemaakt. Natuurlijk weten we dat zij morgen, op het grote CDA-congres als hinderlijke elementen opzij worden gezet. Misschien wel letterlijk. Er zal niet echt naar ze geluisterd worden. Dit alles is geen nieuws. Ook de door velen voor onmogelijk gehouden grote invloed van Wilders op de komende regering is niet nieuw. En zijn plannen met Nederlanders die toevallig de islam als religie hebben, zijn ook niet nieuw. Enigszins verbaasd over het gemak waarmee hij voor elkaar kreeg dat hij boerka’s en (voor een aantal overheidsfunctionarissen) hoofddoekjes mag gaan afrukken, was ik wel. Maar echt nieuw ... nee.
Het gedoogakkoord bevat 7 pagina’s met anti-islam maatregelen. Wilders heeft de VVD en het CDA een ongeloofwaardig hoge prijs laten betalen. Deze twee partijen geilen zo op regeringsmacht dat geen prijs ze te hoog is.
VVD, CDA en PVV laten hun ware gezicht zien. Een anti-islam gezicht. Een uitgesproken smerig gezicht. Maar daarmee zijn we er niet. Eén van de andere maatregelen, voor de meeste commentatoren nauwelijks de moeite van het vermelden waard, is een korting op ontwikkelingshulp. Altijd al een sluitpost op de begroting, die nu schaamteloos verder wordt verminderd.
Ontwikkelingshulp gaat over mensenlevens. Over een kom rijst, net genoeg om mensen in leven te houden. Over schoon water. Over het overdragen van kennis, zodat men in 3e-wereld landen leert om gewassen te verbouwen en men zelf in een karig onderhoud kan voorzien. Ontwikkelingshulp gaat over leven en dood. Deze ontwikkelingshulp wordt door onze nieuwe regering verlaagd van 0,8 naar 0,7% van het Bruto Nationaal Product. Dat lijkt mee te vallen, maar we hebben het wel over een bezuiniging van 12,5%! Een bedrag van 750 miljoen euro per jaar!
Als ik Kamerlid was, zou ik dolgraag een tactische truc van de PVV overnemen. Een jaar geleden stelde de PVV vragen aan het kabinet om te laten berekenen hoeveel ‘een allochtoon’ de Nederlandse belastingbetaler kost. Ik zou er als Kamerlid op willen aandringen dat de nieuwe regering nauwkeurig berekent hoeveel mensenlevens de korting op ontwikkelingshulp precies kost. Dat moet toch te berekenen zijn? En met zo’n berekening hoeven we natuurlijk niets te doen. Het is alleen maar interessant om te weten. Toch?
En voor alle PVV-kiezers hoop ik dat er weer snel een nieuwe ramp komt. Ergens in Afrika of in Azië. Meteen 5 euro overmaken naar Giro 555 en je geweten is ook op dit punt weer afgekocht.
Abonneren op:
Posts (Atom)