Na afloop van het symposium over Joodse loyaliteiten stond ik een paar minuten met D. te praten. “Je moet wat vaker bloggen” adviseerde ze. “Ze zijn best leuk, je stukkies”. D. streelde m’n ego. Ik nam me voor haar raad op te volgen. Een onderwerp had ik toch al: de ‘regeerders’ van dit land.
In de Tweede Kamer ligt de macht alweer een tijdje bij een openlijk discriminerende partij, een partij die moslims het liefst zou deporteren. Zo ver zullen de verlangens van Holdijk van de SGP, de nieuwe ‘sterke man’ in de Eerste Kamer, niet gaan. Vrouwen deporteer je niet, we leven immers in een fatsoenlijk westers land. En je hòeft vrouwen ook helemaal niet te deporteren. Je zorgt gewoon dat ze thuis blijven, ze hebben belangrijke taken in bed en in de keuken. En op zondagochtend mogen ze mee naar de kerk. Zo slecht hebben ze het helemaal niet ...
Dit onderwerp laat ik toch even rusten. Er komen, vrees ik, nog voldoende momenten om mij kwaad te maken over de toegenomen invloed van de fijn-gristelijke politici. En ik zal u van mijn frustaties laten meegenieten. Beloofd.
Nee, er is iets anders waar ik het met u over wil hebben. Ik heb een ontdekking gedaan. Niemand heeft het nog door, ik heb het nog nergens gelezen. De eerste ‘scoop’ van Opjehoede:
ULRICH BUSCH IS DE ADVOCAAT VAN DE GISTEREN OPGEPAKTE RATKO MLADIC!!!
Ik weet het zeker, dit kan niet mis. Busch heeft anderhalf jaar ervaring opgedaan met het verdedigen van een oorlogsmisdadiger. Hij mag zichzelf nu een succesvol strafpleiter noemen. Demjanjuk loopt, monter als een jonge God, door München. Ja, ik weet het, hij is schuldig bevonden en veroordeeld. Maar vervolgens in vrijheid gesteld en liefdevol opgenomen in een bejaardenhuis in München. Busch’ naam is gevestigd.
Hoe heeft hij dat geflikt? Die gedachte moet door Rat-ko (what’s in a name) Mladic’s hoofd zijn gegaan. Die man mòet ik hebben als ik ooit voor een rechtbank terecht kom. Als ze mij beschuldigen van oorlogsmisdaden, zal Busch mij redden.
Kijk naar het filmpje dat gemaakt is bij de aankomst van Mladic in het gebouw van de rechtbank in Belgrado. De adviezen van Busch zijn meteen zichtbaar:
- doe een windjack aan
- zet een pet op, zodat ze je gezicht niet kunnen zien
- doe alsof je niet goed kunt lopen, een beetje mank is al voldoende
- zeg dat je oud en ziek bent, te zwak om terecht te staan.
Oorlogsmisdadigers hebben sinds gisteren een profiel. De gelijkenis Demjanjuk-Mladic is treffend. Misselijk makend ook.
vrijdag 27 mei 2011
vrijdag 20 mei 2011
Een mislukking die mij deugd doet
Het valt heus niet mee om een nieuwsjunk te zijn. De dag begint al vroeg met het Radio 1-journaal. Bij het ontbijt liggen vervolgens twee kranten te wachten, waarvan ik er één, Trouw, helemaal probeer te lezen, ‘time permitting’. Al dat nieuws is niet altijd vrolijk stemmend. Daarom blader ik wel eens door naar minder heftige pagina’s zoals cultuur en media.
Willem Pekelder, tv-recensent van Trouw, had vandaag goed nieuws:
“Nog een week en we zien hem voor het laatst: Paul de Leeuw met zijn Madiwodovrijdagshow.”
Nog een week dus, en dan kan ik mijn zap-gedrag aanpassen. Ik hoef niet meer ‘mijn vinger aan de knop te houden’ om zo snel mogelijk door te zappen als De Leeuw voorbij komt. Ik ben geen fan …
Pekelder analyseert waarom de meest recente show van De Leeuw mislukte: De Leeuw is geen teamplayer, schrijft hij. Goh. Wat een ontdekking. Al vanaf de start van dit programma werd de ene na de andere – tegenwoordig onontbeerlijke – side kick versleten. Het begon met Hans van der Togt, off all people, die voor de eer bedankte. Vervolgens haakte Erben Wennemars af. Filemon Wesselink tenslotte, ook al zo’n presentatie-kanjer, werd van de presentatietafel in de studio verbannen naar de buitendienst.
Er is teveel concurrentie, zo verzacht Pekelder zijn oordeel over het geflopte programma. Ik citeer: (…) dat heeft (…) ook te maken met de kleine vijver van topgasten waaruit een dagelijkse amusementsshow kan putten. Elke avond voeren drie Vara-programma’s een strijd op leven en dood om het neusje van de zalm: ‘De wereld draait door’, ‘Pauw & Witteman’ en de ‘Madiwodovrijdagshow.’
Ik geloof er niets van. Het mislukken van dit programma heeft niets te maken met het wel of niet kunnen vinden van geschikte gasten. Hiermee schuift Pekelder de schuld voor een deel naar de bureauredactie. Da’s niet fair. Het succes van DWDD en het mislukken van Madiwodo is rechtstreeks terug te voeren op de presentatoren. Matthijs van Nieuwkerk is empathisch. Hij is, zoals het een goed journalist betaamt, nieuwsgierig. En, in het verlengde daarvan: hij is oprecht geïnteresseerd in mensen, hij laat zijn gasten in hun waarde. Hij gebruikt cq misbruikt zijn gasten niet om zelf leuk gevonden te worden. Paul de Leeuw is veel te blij met Paul de Leeuw. Als hij stopt met fan van zichzelf te zijn, wordt hij misschien wat sympathieker. Mijn tip: een maandje stage lopen bij DWDD en goed naar Matthijs kijken.
Willem Pekelder, tv-recensent van Trouw, had vandaag goed nieuws:
“Nog een week en we zien hem voor het laatst: Paul de Leeuw met zijn Madiwodovrijdagshow.”
Nog een week dus, en dan kan ik mijn zap-gedrag aanpassen. Ik hoef niet meer ‘mijn vinger aan de knop te houden’ om zo snel mogelijk door te zappen als De Leeuw voorbij komt. Ik ben geen fan …
Pekelder analyseert waarom de meest recente show van De Leeuw mislukte: De Leeuw is geen teamplayer, schrijft hij. Goh. Wat een ontdekking. Al vanaf de start van dit programma werd de ene na de andere – tegenwoordig onontbeerlijke – side kick versleten. Het begon met Hans van der Togt, off all people, die voor de eer bedankte. Vervolgens haakte Erben Wennemars af. Filemon Wesselink tenslotte, ook al zo’n presentatie-kanjer, werd van de presentatietafel in de studio verbannen naar de buitendienst.
Er is teveel concurrentie, zo verzacht Pekelder zijn oordeel over het geflopte programma. Ik citeer: (…) dat heeft (…) ook te maken met de kleine vijver van topgasten waaruit een dagelijkse amusementsshow kan putten. Elke avond voeren drie Vara-programma’s een strijd op leven en dood om het neusje van de zalm: ‘De wereld draait door’, ‘Pauw & Witteman’ en de ‘Madiwodovrijdagshow.’
Ik geloof er niets van. Het mislukken van dit programma heeft niets te maken met het wel of niet kunnen vinden van geschikte gasten. Hiermee schuift Pekelder de schuld voor een deel naar de bureauredactie. Da’s niet fair. Het succes van DWDD en het mislukken van Madiwodo is rechtstreeks terug te voeren op de presentatoren. Matthijs van Nieuwkerk is empathisch. Hij is, zoals het een goed journalist betaamt, nieuwsgierig. En, in het verlengde daarvan: hij is oprecht geïnteresseerd in mensen, hij laat zijn gasten in hun waarde. Hij gebruikt cq misbruikt zijn gasten niet om zelf leuk gevonden te worden. Paul de Leeuw is veel te blij met Paul de Leeuw. Als hij stopt met fan van zichzelf te zijn, wordt hij misschien wat sympathieker. Mijn tip: een maandje stage lopen bij DWDD en goed naar Matthijs kijken.
dinsdag 17 mei 2011
De draad opgepakt
Saar en Moos Cohen zijn de trotse ouders van Brammetje, de mooiste en knapste baby van de hele wereld. Brammetje ontwikkelt zich voorspoedig ... op één punt na: hij praat niet. Het kleine wereldwonder is inmiddels twee jaar, maar spreken is er nog niet bij. Hij wordt 3 jaar, 4 jaar, 5 jaar, nog steeds geen woord. Een maand na zijn 6e verjaardag - de familie Cohen zit net aan het avondeten - zegt Brammetje plotseling: "de aardappelen zijn niet helemaal gaar". Saar en Moos staren elkaar aan, huilen van blijdschap en vallen hun oogappel om de hals. Als Saar enigszins is bijgekomen, vraagt zij haar kind: "Lieverd, sjnokkeltje, ik ben zo blij dat je eindelijk wat hebt gezegd. Maar, waarom heeft het zo lang geduurd? Waarom heb je al die tijd niet gesproken?" "Ach" antwoordt Brammetje, "tot nu toe viel er eigenlijk niets te klagen."
Met dit oeroude Joodse mopje heb ik een van de redenen aangegeven waarom ik u zo lang op dit blog heb laten wachten. Tijdgebrek was een reden, zeker. Maar er viel een hele tijd ook niet zoveel te klagen. Hoewel ... het bruine VVD-CDA-PVV kabinet zit er nog. Er gebeurt genoeg in de Nederlandse politiek dat mij tot razernij drijft. Maar ik wil mijzelf niet blijven herhalen. Vandaar dat ik een lange pauze heb genomen.
Vandaag las ik echter een artikel dat ik niet onbesproken kan laten.
Afshin Ellian schrijft columns op de website van Elsevier. Een dwarse dichter en denker noemt Elsevier hem. Ellian is in het dagelijks leven hoogleraar aan de Universiteit van Leiden. Niet alleen een dwarse denker dus, maar ook nog hooggeleerd.
Eens was ik zo naief dat ik dacht dat een hoogleraar per definitie een intelligente man of vrouw was. Misschien is dat ook wel zo. Als je Ellians column regelmatig leest, weet je echter dat er uitzonderingen zijn.
Vandaag maakt hij het wel heel bont. Zijn artikel De Prinsenvlag en de NSB-factor van de PVV is een aaneenschakeling van onzinnig gewauwel. Een bloemlezing:
Gisteren was voor Ellian een prachtige dag. Zijn club (ook de mijne) is landskampioen geworden. Wij hebben blijkbaar iets gemeen! We zijn beiden supporter van Ajax. Ellian echter is een supporter die zich niet zo stoort aan het voortdurend scanderen van 'Joden Joden' door een deel van de Ajax-aanhang. Mij klinkt deze leus nog altijd onplezierig in de oren. Ellian vindt dit niet zo'n punt. Okay, dat kan. Hij gaat een stap verder en probeert ook perverse reacties van 'fans' van andere clubs met de mantel der liefde te bedekken: "De supporters van ADO Den Haag, in aanloop naar een sportieve confrontatie met Ajax, riepen ‘wij gaan op de jodenjacht’. Moeten we hieraan meteen de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog verbinden?"
Ellian vraagt zich dit in alle ernst af. Ik denk dat ik de vraag maar onbeantwoord laat.
Een stuk verder in het artikel berijdt Ellian een van zijn stokpaardjes. Hij neemt het op voor Wilders c.s. die zich steeds weer 'valse' beschuldigingen moeten laten aanleunen. "Al lange tijd probeert men met man en macht Geert Wilders en zijn fractieleden te vergelijken met de beulen en landverraders uit de Tweede Wereldoorlog. Alle daden, woorden en bewegingen van de PVV worden getoetst aan ‘de NSB-factor’."
Wat is er aan de hand? Eén van de PVV-fractieleden, Wim Kortenoeven, heeft de Prinsenvlag voor het raam van zijn werkkamer gehangen. Over deze Prinsenvlag is de afgelopen week veel geschreven. Een oud-Hollandse vlag, aldus Ellian. Tsja, het zal wel. Maar de vlag is pas echt bekend geraakt nadat de NSB zijn oog er op had laten vallen. De Prinsenvlag was een NSB-symbool. Ellian ziet dat liever anders:
"Maar deze vlag was juist het symbool van de Nederlandse onafhankelijkheidsstrijd. De geuzenstrijders gebruikten het in hun strijd voor een soeverein vaderland. De vlag heeft een prachtige geschiedenis. De Franse bezetter verbood de Prinsenvlag aan het begin van de 19de eeuw. Oranje moest rood worden. De vijanden van dit land houden niet van Oranje. In de jaren dertig van de vorige eeuw wilde de Nationaal-Socialistische Beweging (NSB) opnieuw de Prinsenvlag op het statelijke niveau gebruiken. Zover kwam het niet. Koningin Wilhelmina hield het tegen."
Proest, ik kan m'n lachen bijna niet bedwingen. Het NSB-gebruik van deze vlag, in de 30-er jaren van de vorige eeuw moeten we maar snel vergeten. Het gebruik door de Geuzen, een paar eeuwen eerder, ja dàt spreekt aan.
Zullen we ook het gebruik van hakenkruizen meteen salonfähig maken? De swastika komt immers al voor op vroeg-christelijke graftomben in de catacomben bij Rome, het is een symbool in het hindoeïsme en in het boeddhisme. Nee, joh, heeft niets met de nazi's te maken.
En Ellian heeft nòg een spijkerhard argument om de Prinsenvlag 'kosjer' te verklaren. Sta mij toe nog één keer te citeren:
"Wie had deze vlag in zijn kamer hangen? Kamerlid Wim Kortenoeven. Ja, hij is jood." Met andere woorden: als een Jood deze vlag ophangt, dan moet het wel goed zitten.
Ik ken Wim toevallig. Hoewel zijn politieke ideeën niet de mijne zijn, ik zijn angst voor de islam niet deel en ik het niet met hem eens ben dat iedere moslim een potentieel gevaar voor de wereldvrede belichaamt, kan ik mijn hand voor hem in het vuur steken als het om Joden gaat. Wim voelt een diepe verbondenheid met het Joodse volk. Dat wel. Maar hij is niet Joods. Wim Kortenoeven was jarenlang als researcher verbonden aan het CIDI. Maar dat, mijnheer Ellian, maakt iemand niet Joods. Ook niet-Joden mogen bij het CIDI werken. De conclusie dat Wim als ex-CIDI-medewerker en als warm pleitbezorger voor de belangen van de staat Israël dus Joods is, klopt niet. Wim Kortenoeven kan niet als excuus-Jood fungeren. Jammer nou.
Met dit oeroude Joodse mopje heb ik een van de redenen aangegeven waarom ik u zo lang op dit blog heb laten wachten. Tijdgebrek was een reden, zeker. Maar er viel een hele tijd ook niet zoveel te klagen. Hoewel ... het bruine VVD-CDA-PVV kabinet zit er nog. Er gebeurt genoeg in de Nederlandse politiek dat mij tot razernij drijft. Maar ik wil mijzelf niet blijven herhalen. Vandaar dat ik een lange pauze heb genomen.
Vandaag las ik echter een artikel dat ik niet onbesproken kan laten.
Afshin Ellian schrijft columns op de website van Elsevier. Een dwarse dichter en denker noemt Elsevier hem. Ellian is in het dagelijks leven hoogleraar aan de Universiteit van Leiden. Niet alleen een dwarse denker dus, maar ook nog hooggeleerd.
Eens was ik zo naief dat ik dacht dat een hoogleraar per definitie een intelligente man of vrouw was. Misschien is dat ook wel zo. Als je Ellians column regelmatig leest, weet je echter dat er uitzonderingen zijn.
Vandaag maakt hij het wel heel bont. Zijn artikel De Prinsenvlag en de NSB-factor van de PVV is een aaneenschakeling van onzinnig gewauwel. Een bloemlezing:
Gisteren was voor Ellian een prachtige dag. Zijn club (ook de mijne) is landskampioen geworden. Wij hebben blijkbaar iets gemeen! We zijn beiden supporter van Ajax. Ellian echter is een supporter die zich niet zo stoort aan het voortdurend scanderen van 'Joden Joden' door een deel van de Ajax-aanhang. Mij klinkt deze leus nog altijd onplezierig in de oren. Ellian vindt dit niet zo'n punt. Okay, dat kan. Hij gaat een stap verder en probeert ook perverse reacties van 'fans' van andere clubs met de mantel der liefde te bedekken: "De supporters van ADO Den Haag, in aanloop naar een sportieve confrontatie met Ajax, riepen ‘wij gaan op de jodenjacht’. Moeten we hieraan meteen de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog verbinden?"
Ellian vraagt zich dit in alle ernst af. Ik denk dat ik de vraag maar onbeantwoord laat.
Een stuk verder in het artikel berijdt Ellian een van zijn stokpaardjes. Hij neemt het op voor Wilders c.s. die zich steeds weer 'valse' beschuldigingen moeten laten aanleunen. "Al lange tijd probeert men met man en macht Geert Wilders en zijn fractieleden te vergelijken met de beulen en landverraders uit de Tweede Wereldoorlog. Alle daden, woorden en bewegingen van de PVV worden getoetst aan ‘de NSB-factor’."
Wat is er aan de hand? Eén van de PVV-fractieleden, Wim Kortenoeven, heeft de Prinsenvlag voor het raam van zijn werkkamer gehangen. Over deze Prinsenvlag is de afgelopen week veel geschreven. Een oud-Hollandse vlag, aldus Ellian. Tsja, het zal wel. Maar de vlag is pas echt bekend geraakt nadat de NSB zijn oog er op had laten vallen. De Prinsenvlag was een NSB-symbool. Ellian ziet dat liever anders:
"Maar deze vlag was juist het symbool van de Nederlandse onafhankelijkheidsstrijd. De geuzenstrijders gebruikten het in hun strijd voor een soeverein vaderland. De vlag heeft een prachtige geschiedenis. De Franse bezetter verbood de Prinsenvlag aan het begin van de 19de eeuw. Oranje moest rood worden. De vijanden van dit land houden niet van Oranje. In de jaren dertig van de vorige eeuw wilde de Nationaal-Socialistische Beweging (NSB) opnieuw de Prinsenvlag op het statelijke niveau gebruiken. Zover kwam het niet. Koningin Wilhelmina hield het tegen."
Proest, ik kan m'n lachen bijna niet bedwingen. Het NSB-gebruik van deze vlag, in de 30-er jaren van de vorige eeuw moeten we maar snel vergeten. Het gebruik door de Geuzen, een paar eeuwen eerder, ja dàt spreekt aan.
Zullen we ook het gebruik van hakenkruizen meteen salonfähig maken? De swastika komt immers al voor op vroeg-christelijke graftomben in de catacomben bij Rome, het is een symbool in het hindoeïsme en in het boeddhisme. Nee, joh, heeft niets met de nazi's te maken.
En Ellian heeft nòg een spijkerhard argument om de Prinsenvlag 'kosjer' te verklaren. Sta mij toe nog één keer te citeren:
"Wie had deze vlag in zijn kamer hangen? Kamerlid Wim Kortenoeven. Ja, hij is jood." Met andere woorden: als een Jood deze vlag ophangt, dan moet het wel goed zitten.
Ik ken Wim toevallig. Hoewel zijn politieke ideeën niet de mijne zijn, ik zijn angst voor de islam niet deel en ik het niet met hem eens ben dat iedere moslim een potentieel gevaar voor de wereldvrede belichaamt, kan ik mijn hand voor hem in het vuur steken als het om Joden gaat. Wim voelt een diepe verbondenheid met het Joodse volk. Dat wel. Maar hij is niet Joods. Wim Kortenoeven was jarenlang als researcher verbonden aan het CIDI. Maar dat, mijnheer Ellian, maakt iemand niet Joods. Ook niet-Joden mogen bij het CIDI werken. De conclusie dat Wim als ex-CIDI-medewerker en als warm pleitbezorger voor de belangen van de staat Israël dus Joods is, klopt niet. Wim Kortenoeven kan niet als excuus-Jood fungeren. Jammer nou.
Abonneren op:
Posts (Atom)