zondag 8 september 2013

Fimosis

Het is ons allemaal wel eens overkomen. Op een verjaardagsfeestje, waar je toch al niet zo’n zin in had, kom je naast iemand te zitten die begint te klagen over de sociale voorzieningen in Nederland. Laten we deze ‘verlichte geest’ voor het gemak Henk noemen (tsja, ik weet ook niet hoe ik uitgerekend op die naam kom …). Henk heeft het vooral voorzien op de werkloosheidswet. Die moet gewoon worden afgeschaft. Hij kent zélf iemand, bij hem in de straat, die een WW-uitkering heeft en die echt niets mankeert. Ja, die man zegt dat hij chronische rugpijn heeft. Nou, moet je ‘m zien lopen als hij z’n hond uitlaat … Meteen mee stoppen, met die uitkering, Henk werkt zelf immers ook hard voor z’n geld.

Waarom erger ik me mateloos aan Henk en zijn geestverwanten? Het gaat om het generaliseren, om de manier waarop een heel sociaal stelsel wordt beoordeeld aan de hand van één vermeend geval van misbruik. Omdat, in Henks ogen, mensen met een WW-uitkering eigenlijk per definitie misbruik maken van onze zuur verdiende belastingcenten.
En Henk generaliseert niet alleen als het over de WW gaat: de meeste Marokkanen zijn crimineel, Joden gaat het eigenlijk altijd om geld, negers zijn lui, zigeuners stelen per definitie … en zo kan Henk nog wel even doorgaan.

Acht jaar geleden, in 2005, verdween jongensbesnijdenis uit het ziekenfondspakket. Urologen protesteerden omdat niet iedere besnijdenis religieus gemotiveerd is, besnijdenissen worden ook om medische redenen verricht. Als een te nauwe of verhoornde voorhuid (fimosis) niet goed wordt behandeld, leidt dat tot ontstekingen, pijn, erectiestoornissen en soms ook psychische klachten, zegt uroloog Paul Kil namens de wetenschappelijke vereniging voor urologen. Bij het schrappen van de vergoeding uit het ziekenfondspakket werd destijds dan ook een even simpele als redelijke uitzondering gemaakt: met een medische indicatie bleef de ingreep onder de verzekerde zorg vallen.

Afgelopen vrijdag stuurde Edith Schippers, minister van VWS (Volksgezondheid, Welzijn en Sport), een brief aan het College voor Zorgverzekeringen, het college dat toeziet op de basiszorgverzekering. Jongens en mannen die zich laten helpen aan een te nauwe, permanent ontstoken of verlittekende voorhuid, moeten dat voortaan zelf betalen, zo bepaalde de minister. De kosten van deze ingreep kunnen oplopen tot 1100 euro.
Waarom schrapt Schippers de sinds 2005 bestaande uitzonderingsbepaling? Ze beëindigt hiermee een ‘sluiproute’ waarmee een religieus gemotiveerde besnijdenis toch door de zorgverzekering vergoed kon worden. Kortom: omdat een enkeling (lees een enkele Jood of Moslim) misbruik maakte van de bestaande regeling, gooit ze de hele regeling overboord en benadeelt hiermee een hele groep. “Je hebt het hier wel over een ziekte,” benadrukt uroloog Paul Kil.

Bij het volgende verjaardagsfeestje moet Schippers er echt voor zorgen dat ze niet weer naast Henk komt te zitten.

zaterdag 7 september 2013

Hand op de knip

La Ka, de liefde van mijn leven, heeft mij er ooit toe aangezet om dit blog te beginnen. Dat was in de tijd dat xenofobie salonfähig leek te worden. De geblondeerde voorman van de PVV was in opmars en ik barstte zowat van woede en frustratie. Of ik die onlustgevoelens echt van me heb kunnen afschrijven, weet ik niet. Maar zo af en toe mijn frustraties met een kleine groep lezers delen, bleek best leuk te zijn.

Ruim twee jaar heb ik niet geblogd. Tijdgebrek, inderdaad. Mijn laatste schrijfsel is van 8 juli 2011 en ging over ene Johan Cruyff en de door hem gemunte ridicule term voetbalverstand. Dat blog heb ik zojuist nog eens terug gelezen. Hmmm, was eigenlijk zo slecht nog niet.
Tijdgebrek heb ik nog steeds. Maar vanochtend, bij het openslaan van mijn (inmiddels al weer jaren) tweede lijfblad, Trouw, maakte ik me weer zo druk dat La Ka riep: blog! Laat ik, in ieder geval eenmalig, de draad weer eens oppakken.

Excuses en smartengeld

Van 1945 tot 1949 werd in het huidige Indonesië, in naam van de koningin, gemoord. In Rawagede bijvoorbeeld, een dorpje op 100 kilometer ten oosten van Jakarta, werd op 9 december 1947 bijna de hele mannelijke bevolking (431 mannen) door Nederlandse militairen vermoord. Rawagede is het bekendste voorbeeld, maar zeker niet de enige plaats waar Nederlandse militairen oorlogsmisdaden pleegden. De weduwen van Rawagede hebben decennia lang moeten vechten met de Nederlandse overheid. In mei 2010 stelde De Staat zich nog op het standpunt dat er weliswaar sprake was van oorlogsmisdaden, maar dat de eis voor schadevergoeding inmiddels was verjaard ... Het duurde tot december 2011, vierenzestig (64!) jaar nadat het bloedbad plaatsvond, totdat de Nederlandse ambassadeur in Indonesië, in het bijzijn van de wereldpers, namens de Staat der Nederlanden excuses aanbood. De nabestaanden ontvingen 20.000 euro per persoon. Als Nederlander krijg je hiervan toch het schaamrood op de kaken!

'Oud nieuws' zult u zeggen. Dat klopt. Maar ik zou zo ontzettend graag willen dat de Staat der Nederlanden hier iets van had geleerd. Maar nee, de geschiedenis lijkt zich te herhalen. De Nederlandse overheid weigert opnieuw consequenties te trekken uit een gerechtelijke uitspraak waarin zij veroordeeld wordt.
In 1995 joegen Nederlandse militairen (minimaal) drie mannen de dood in. Drie moslims, die werkzaam waren op de Nederlandse basis, werden van die basis verjaagd, rechtstreeks in de armen van het Bosnisch-Servische leger, dat wel raad wist met moslims. De drie hadden geen schijn van kans en overleefden het niet. De Staat der Nederlanden achtte zich niet aansprakelijk ... Nou ja, u kent dit hele verhaal. De nabestaanden hebben moeten vechten en moeten procederen tegen de Staat. Tot aan de Hoge Raad aan toe. Nu, 18 jaar later, is de uitspraak van de Hoge Raad dat de Nederlandse staat wel degelijk aansprakelijk is voor de dood van de drie moslimmannen. Meteen excuses maken, zou je zeggen. Heeft u Rutte al gehoord? Nee, natuurlijk niet. Hij ziet de eisen voor schadevergoeding al aankomen, Stel je voor dat de Staat ook aan deze nabestaanden een financiële genoegdoening moet overmaken ...

'Geld is een mamzerbennenidde' leerde ik al van mijn grootmoeder.

('Mamzerbennenidde' komt uit het Nederlands-Jiddisj. Vrij vertaald: geld brengt het slechtste in de mensen naar boven).