Nee, er is geen medisch wonder geschied. Hoewel ik Ka’s leeftijd nooit mag verklappen, onthul ik geen groot geheim als ik u toevertrouw dat een zwangerschap er niet meer in zit. En van wonderdokters moeten we beiden niets hebben. Toch wordt ons gezin binnenkort uitgebreid …
Vorige week zijn wij in contact gekomen met Bader. Gisteren hebben we bij ons thuis kennis gemaakt. Bader is bijna 28, hij is sinds een paar jaar wees en anderhalf jaar geleden gevlucht uit Irak. Hij leert Nederlands aan de HvA en kan zich al behoorlijk goed redden in onze taal.
Bader lijkt een serieuze jongen. En, als ik een snel oordeel mag vellen: een intelligente jongen. Hoewel hij (nog) geen status heeft, zijn de eerste doelen die hij zichzelf gesteld heeft: goed Nederlands leren en integreren. Dat zijn twee doelen die moeilijk te realiseren zijn als je in een AZC woont. Er is geen gelegenheid, geen plaats, om huiswerk te maken. Er is veel lawaai. En met je mede-AZC-ers spreek je geen Nederlands. Bader was op zoek naar een gastgezin, een thuis waar hij in alle rust kan studeren en gast-ouders met wie hij Nederlands kan spreken.
G., een bevlogen kunstenares die als vrijwilliger les geeft in het AZC in Almere, heeft ons gekoppeld. Daarna hadden we contact via WhatsApp. Nadat ik Bader had laten weten dat ik graag met mijn voornaam wordt aangesproken en niet met ‘mijnheer’, werden de berichtjes iets ‘losser’. Totdat hij gisteren voor de deur stond. Waarom hij niet aanbelde, weet ik niet, maar hij stuurde een WhatsAppje: ‘Ik ben er’.
We gaan ons uiterste best doen om het leven van Bader iets te veraangenamen. Hij mag zich deel van ons gezin weten, hij mag ons als zijn Nederlandse kunst-ouders beschouwen. Het zal vast niet altijd makkelijk worden. Ka en ik zijn er nu al een paar jaar aan gewend dat we met z’n tweeën zijn. Ons huis is niet groot, we moeten letterlijk en figuurlijk ruimte maken. We zullen dingen moeten plannen, die we nu nemen zoals ze komen. We moeten rekening houden met een extra gezinslid. Dat doen we graag. We hopen een mini-bijdrage te kunnen leveren aan Tikoen Olam, het beter maken van de wereld.
