Samen met A. bezoek ik sinds een aantal jaren de thuiswedstrijden van Ajax. We hebben een seizoenkaart, we zijn supporter. Het wel en wee van de club gaat ons aan het hart. Met grote interesse las ik gisteren dan ook een bericht in mijn lijfblad, Het Parool. Het bericht ging over Johan Cruyff. Hij zou gedreigd hebben met opstappen. Alweer? Ja hoor, alweer.
Vanuit zijn woonplaats Barcelona liet JC weten dat de ophef over zijn dreigende vertrek bij Ajax een storm in een glas water is. De sportredactie van Het Parool is doorgaans goed op de hoogte van de verwikkelingen rondom Ajax. Ik waag het dan ook aan Cruyff’s woorden te twijfelen.
Voorspellen is moeilijk … zeker als het om de toekomst gaat. In dit geval durf ik me echter wel aan een voorspelling te wagen: Nog vóór het nieuwe seizoen begint, is Johan Cruyff bij Ajax vertrokken.
Om voor mij onbegrijpelijke redenen zijn er hele volksstammen die Cruyff een bepaalde vorm van intelligentie toedichten. Hij zou problemen direct doorzien, altijd drie stappen vooruit denken. En als gevolg van een ongrijpbaar en onbegrijpelijk taalgebruik worden hem zelfs filosofische gaven toegedicht. Zijn uitspraken zijn vaak grappig. Dat vind ik ook. Maar Cruyff bedòelt ze niet grappig.
Natuurlijk, het is al talloze malen gezegd en geschreven: Cruyff was één van de beste voetballers die Nederland ooit heeft gekend. Zeer zeker. Na zijn voetbalcarrière was hij een verdienstelijk trainer. Daar had hij het bij moeten laten. Wie heeft hem in ‘s hemelsnaam wijs gemaakt dat hij in staat is een bedrijf, een BVO (Betaald Voetbal Organisatie) te leiden? Waarom is hij er zelf zo van overtuigd dat hij die capaciteiten heeft? Ik zou hem eerst eens laten oefenen met een sigarenwinkel. Als hij die winstgevend weet te bestieren, mag hij terugkomen.
Cruyff’s misvattingen en belachelijke ideeën duiken met grote regelmaat op. Veel journalisten geven ze graag weer, zonder een spoortje kritiek. Onbegrijpelijk.
Cruyff wordt geacht een reorganisatie bij Ajax door te voeren. Nieuwe mensen op diverse posten. Ex-voetballers, met voetbalverstand. Met wat? Met voetbalverstand. In de praktijk komt het er op neer dat Cruyff overal vriendjes posteert. Maar alleen vriendjes die hem adoreren, ja knikken, en zeker nooit de moed zullen hebben hem tegen te spreken. Is dat beleid?
Discussiëren met argumenten is hem vreemd. “Als je niet doet wat ik zeg, dan rot je maar op, of anders schrijf ik je kapot”. Een geheel eigen managementstijl heeft hij wel. En die stijl past hij al z’n hele leven toe. Google maar eens op ‘Cruyff en Van Beveren’.
Terug naar het bericht in Het Parool. Cruyff wil Tscheu La Ling, één van zijn vazallen, aanstellen als directeur. De overige leden van de RvC (Raad van Commissarissen) hebben hun bedenkingen. La Ling is niet van onbesproken gedrag. En als zakenman heeft hij een aantal missers begaan. Hij wordt als te licht beschouwd. Cruyff ziet dat anders: mensen die twijfels hebben over La Ling, hebben geen verstand van voetbal. Tsja …
Het zal niet de eerste keer zijn, ook niet bij Ajax, dat Cruyff al weer weg is vóór hij echt is begonnen. Hij houdt de weg naar de uitgang altijd scherp in de gaten. Dat is iets waar hij weer wel goed in is. Ondertussen heeft hij met een revolutie alles overhoop gehaald, een flink aantal mensen de wacht laten aanzeggen en vervolgens vertrekt hij weer, een puinhoop achterlatend.
Velen zien Cruyff als een zegen voor Ajax, als de man die Ajax weer terugbrengt aan de Europese top. Ik stel voor dat we het zònder hem proberen. Volgens mij kan Ajax een eind komen, met goede en ervaren managers aan het roer, desnoods zonder voetbalverstand.
vrijdag 8 juli 2011
zondag 3 juli 2011
Eigen muziek eerst!
De sfeer in de Tweede kamer, afgelopen donderdag, was ronduit jolig. Het deed mij denken aan een basisschoolklas op de dag voor het jaarlijkse schoolreisje.
De meeste Kamerleden vonden het wel een leuk voorstel dat PVV-er Martin Bosma had ingediend. Er werd gegniffeld over zijn voorstel om Radio 2 op te roepen tussen 07.00 en 19.00 uur minimaal 35% Nederlandstalige muziek te draaien.
Met steun van VVD, CDA en SP werd de PVV-motie aangenomen.
Na de stemming gingen bij sommige Kamerleden de handen al zwaaiend in de lucht. Alsof ze bij een popconcert zaten. Zelfs Kamervoorzitter Gerdi Verbeet, die ik hoog heb zitten, kon dit wel waarderen. "Jammer dat u geen aanstekers bij zich heeft", lachte ze.
Of dit voorstel ooit daadwerkelijk wordt uitgevoerd, valt nog te bezien. Henk Hagoort, voorzitter van de Nederlandse Publieke Omroep reageerde meteen. “De politiek moet zich niet bemoeien met de inhoud van de publieke omroep”, vindt hij.
Hagoort slaat de spijker op z’n kop. De politiek moet in dit geval afstand houden. Iedere inhoudelijke bemoeienis met de programmering van een radio- of televisiezender is uit den boze. Hier schuilt een gevaar.
Vorig jaar heb ik in één van mijn blogs al eens geschreven hoezeer het huidige politieke klimaat in ons land mij doet denken aan de politieke veranderingen in Duitsland in de 30-er jaren van de vorige eeuw. Ook nu kan ik mij niet aan die vergelijking onttrekken. De keuze vóór Nederlandstalige muziek is tegelijkertijd een keuze tégen anderstalige muziek. ‘Buitenlandse’ muziek zal dat binnenkort ongetwijfeld heten. Deze muziek bestempelen tot ‘Entartete Kunst’ is dan nog maar een heel kleine stap. Eigen muziek eerst … je moet er toch niet aan denken.
De meeste Kamerleden vonden het wel een leuk voorstel dat PVV-er Martin Bosma had ingediend. Er werd gegniffeld over zijn voorstel om Radio 2 op te roepen tussen 07.00 en 19.00 uur minimaal 35% Nederlandstalige muziek te draaien.
Met steun van VVD, CDA en SP werd de PVV-motie aangenomen.
Na de stemming gingen bij sommige Kamerleden de handen al zwaaiend in de lucht. Alsof ze bij een popconcert zaten. Zelfs Kamervoorzitter Gerdi Verbeet, die ik hoog heb zitten, kon dit wel waarderen. "Jammer dat u geen aanstekers bij zich heeft", lachte ze.
Of dit voorstel ooit daadwerkelijk wordt uitgevoerd, valt nog te bezien. Henk Hagoort, voorzitter van de Nederlandse Publieke Omroep reageerde meteen. “De politiek moet zich niet bemoeien met de inhoud van de publieke omroep”, vindt hij.
Hagoort slaat de spijker op z’n kop. De politiek moet in dit geval afstand houden. Iedere inhoudelijke bemoeienis met de programmering van een radio- of televisiezender is uit den boze. Hier schuilt een gevaar.
Vorig jaar heb ik in één van mijn blogs al eens geschreven hoezeer het huidige politieke klimaat in ons land mij doet denken aan de politieke veranderingen in Duitsland in de 30-er jaren van de vorige eeuw. Ook nu kan ik mij niet aan die vergelijking onttrekken. De keuze vóór Nederlandstalige muziek is tegelijkertijd een keuze tégen anderstalige muziek. ‘Buitenlandse’ muziek zal dat binnenkort ongetwijfeld heten. Deze muziek bestempelen tot ‘Entartete Kunst’ is dan nog maar een heel kleine stap. Eigen muziek eerst … je moet er toch niet aan denken.
zaterdag 2 juli 2011
Leeg
Onverwacht kwam het niet. En natuurlijk is het de normaalste zaak van de wereld. Maar toch …
Gisteren is A., onze jongste, uit huis gegaan. Alles dat mee moest, paste met gemak in het gehuurde busje. Zijn bed, bureau, computer, tv, spelcomputer, een stoel en een kast, wat kleren. Vanmorgen ben ik naar zijn nieuwe woning geweest. We hebben samen de kleine en wat gammele linnenkast in elkaar gezet. Alles staat.
Nog iets meer dan een maand, dan wordt hij 19 en in september begint zijn studie aan de UvA. Logisch dus dat hij op zichzelf wilde gaan wonen. Ik weet het.
Helemaal nieuw is de situatie bovendien niet. A. heeft al een half jaar in Israël gewoond. In maart kwam hij terug. Al vóór hij naar Israël ging, had hij ons verteld dat hij in de loop van deze zomer een flat ging delen met zijn schoolvriendje W.
En we hebben natuurlijk al ‘geoefend’, toen zijn zus een paar jaar geleden op eigen benen ging staan.
Maar toch … Toen ik vanochtend opstond en een blik wierp in zijn lege kamer, kromp mijn maag een beetje ineen. Jiddisje papa’s en ‘lege nesten’ zijn niet zo’n goede combinatie.
Gisteren is A., onze jongste, uit huis gegaan. Alles dat mee moest, paste met gemak in het gehuurde busje. Zijn bed, bureau, computer, tv, spelcomputer, een stoel en een kast, wat kleren. Vanmorgen ben ik naar zijn nieuwe woning geweest. We hebben samen de kleine en wat gammele linnenkast in elkaar gezet. Alles staat.
Nog iets meer dan een maand, dan wordt hij 19 en in september begint zijn studie aan de UvA. Logisch dus dat hij op zichzelf wilde gaan wonen. Ik weet het.
Helemaal nieuw is de situatie bovendien niet. A. heeft al een half jaar in Israël gewoond. In maart kwam hij terug. Al vóór hij naar Israël ging, had hij ons verteld dat hij in de loop van deze zomer een flat ging delen met zijn schoolvriendje W.
En we hebben natuurlijk al ‘geoefend’, toen zijn zus een paar jaar geleden op eigen benen ging staan.
Maar toch … Toen ik vanochtend opstond en een blik wierp in zijn lege kamer, kromp mijn maag een beetje ineen. Jiddisje papa’s en ‘lege nesten’ zijn niet zo’n goede combinatie.
zondag 26 juni 2011
San Fu Maltha of Afshin Ellian?
San Fu Maltha is filmproducent, volgens Volkskrant magazine ‘de machtigste èn meest omstreden filmproducent van Nederland.’ Afshin Ellian is hoogleraar sociale cohesie, burgerschap en multiculturaliteit. Beiden deden deze week een interessante uitspraak. De een heeft kritiek op het beledigen van moslims cq de islam, de ander verdedigt dit.
In Volkskrant magazine las ik gisteren een interview met San Fu Maltha. Geen gemakkelijke jongen, die Maltha. Een keiharde. Dit interview, zo vermoed ik, zal hem bij de meeste lezers geen extra sympathie opleveren. Bij mij wel. Maltha heeft principes en hij wijkt niet. Een voorbeeld:
Katja Schuurman, Thijs Römer en Tara Elders hoeven tot hun dood niet op een rol in een van Maltha’s films te rekenen. Waarom niet? Zij zijn aanhangers van wijlen Theo van Gogh. Van Gogh is de man die Maltha een rasoplichter noemde en zijn kinderen beledigde. De interviewster, (oprecht) verbaasd, vraagt:
Is Katja Schuurman verantwoordelijk voor wat Theo van Gogh deed?
En Maltha antwoordt:
Zolang zij en anderen in elk interview nog steeds roepen dat meneer Van Gogh de grootste, geweldigste en beste is, betekent dat voor mij dat zij achter zijn gedachtengoed blijven staan. Van Gogh was net als Fortuyn en Wilders: zogenaamde voorvechters van de vrijheid van meningsuiting die allergisch zijn voor enige vorm van kritiek op henzelf.
Die laatste opmerking doet mij goed. Van Gogh en Fortuyn worden mij te veel vereerd. Hun verderfelijke uitspraken worden vergoeilijkt, zeker nadat zij werden vermoord. Hoe verschrikkelijk die moorden ook waren, het doet niets af aan hun uitspraken. Soms is dat moeilijk. Maltha is daarin recht voor z’n raap. Ik citeer nog één vraag en antwoord uit het interview:
Tot een dag voor z’n dood schreef Theo van Gogh op zijn website columns over u. Wat dacht u, toen hij werd vermoord?
Maltha’s antwoord:
Vreselijk. Dat hoort niet. Maar wat zeg jij tegen een neger die een café vol Ku Klux Klan-aanhangers binnenstapt en roept dat mannen met een puntmuts op homo zijn? Dan zeg je dat-ie gek is en met zijn leven speelt. Meneer Van Gogh kende het verschil niet tussen vrijheid van meningsuiting en beledigen.
Die laatste zin: bull’s eye!
Afshin Ellian beschouw ik als een van de gevaarlijkste gekken in ons land. Ja, ik weet het, een nogal boude bewering van een eenvoudig bloggertje met een HBO-diploma als hoogste opleiding over een wetenschapper, afgestudeerd in recht èn filosofie en bovendien hoogleraar. Zo iemand durf ik een gevaarlijke gek te noemen?
Ellians titels en hooggeleerdheid zeggen me niet zo veel. Ik beoordeel hem op zijn blogs op de Elsevier-website. En iedere keer vraag ik mij af wat de man bezielt.
Ellian is een van de vurigste pleitbezorgers van het gedachtengoed van Wilders. Mocht Wilders onverhoopt iets overkomen (dat ‘onverhoopt’ meen ik echt) dan kan Ellian zijn plaats innemen. Ellians gedachtengoed sluit aan bij dat van Wilders. Naadloos.
In zijn blog van afgelopen vrijdag maakte hij het weer bont. Als u het kunt opbrengen, lees dan hier zijn hele verhaal.
Helemaal in Wilders’ straatje betoogt Ellian dat er een groot verschil is tussen islam en moslims. Sterker nog: het een heeft niets met het ander te maken. Hij gebruikt hiervoor 698 woorden en overgiet zijn betoog met een wetenschappelijke saus. En toch blijft het onzin! Niet alleen onzin, ook verlakkerij, bedrog.
Zo geeft Ellian in dit artikel een definitie van ‘moslim’. Een letterlijk citaat:
Wat is een moslim? Als een van je ouders moslim is, ben je een moslim. Wil je dit niet, dan word je een afvallige met alle consequenties van dien.
Is dit een wetenschappelijke definitie? Voor mij is een moslim een aanhanger van de islam. Niets meer en niets minder. En daarmee is er dus een verband tussen islam en moslim. Een verband dat Ellian probeert te ontkennen. Ik ben geen wetenschapper, maar zo simpel is het volgens mij. Misschien moet Ellian eens een verklarend woordenboek raadplegen. Volgens Van Dale is een moslim ‘een belijder van de islam in een van zijn vormen’. Duidelijk, mijnheer Ellian?
Ellians redenering volgend, is het volstrekt legitiem om de pest te hebben aan het jodendom (nee, ik heb niets tegen Joden), het christendom een verwerpelijke en barbaarse religie te vinden (Christenen reken ik tot mijn vrienden), het katholicisme op één lijn te stellen met pedofilie (nee, ik bedoel niet die individuele verderfelijke kinderverkrachters) …..
San Fu Maltha of Afshin Ellian? Maltha dus!
In Volkskrant magazine las ik gisteren een interview met San Fu Maltha. Geen gemakkelijke jongen, die Maltha. Een keiharde. Dit interview, zo vermoed ik, zal hem bij de meeste lezers geen extra sympathie opleveren. Bij mij wel. Maltha heeft principes en hij wijkt niet. Een voorbeeld:
Katja Schuurman, Thijs Römer en Tara Elders hoeven tot hun dood niet op een rol in een van Maltha’s films te rekenen. Waarom niet? Zij zijn aanhangers van wijlen Theo van Gogh. Van Gogh is de man die Maltha een rasoplichter noemde en zijn kinderen beledigde. De interviewster, (oprecht) verbaasd, vraagt:
Is Katja Schuurman verantwoordelijk voor wat Theo van Gogh deed?
En Maltha antwoordt:
Zolang zij en anderen in elk interview nog steeds roepen dat meneer Van Gogh de grootste, geweldigste en beste is, betekent dat voor mij dat zij achter zijn gedachtengoed blijven staan. Van Gogh was net als Fortuyn en Wilders: zogenaamde voorvechters van de vrijheid van meningsuiting die allergisch zijn voor enige vorm van kritiek op henzelf.
Die laatste opmerking doet mij goed. Van Gogh en Fortuyn worden mij te veel vereerd. Hun verderfelijke uitspraken worden vergoeilijkt, zeker nadat zij werden vermoord. Hoe verschrikkelijk die moorden ook waren, het doet niets af aan hun uitspraken. Soms is dat moeilijk. Maltha is daarin recht voor z’n raap. Ik citeer nog één vraag en antwoord uit het interview:
Tot een dag voor z’n dood schreef Theo van Gogh op zijn website columns over u. Wat dacht u, toen hij werd vermoord?
Maltha’s antwoord:
Vreselijk. Dat hoort niet. Maar wat zeg jij tegen een neger die een café vol Ku Klux Klan-aanhangers binnenstapt en roept dat mannen met een puntmuts op homo zijn? Dan zeg je dat-ie gek is en met zijn leven speelt. Meneer Van Gogh kende het verschil niet tussen vrijheid van meningsuiting en beledigen.
Die laatste zin: bull’s eye!
Afshin Ellian beschouw ik als een van de gevaarlijkste gekken in ons land. Ja, ik weet het, een nogal boude bewering van een eenvoudig bloggertje met een HBO-diploma als hoogste opleiding over een wetenschapper, afgestudeerd in recht èn filosofie en bovendien hoogleraar. Zo iemand durf ik een gevaarlijke gek te noemen?
Ellians titels en hooggeleerdheid zeggen me niet zo veel. Ik beoordeel hem op zijn blogs op de Elsevier-website. En iedere keer vraag ik mij af wat de man bezielt.
Ellian is een van de vurigste pleitbezorgers van het gedachtengoed van Wilders. Mocht Wilders onverhoopt iets overkomen (dat ‘onverhoopt’ meen ik echt) dan kan Ellian zijn plaats innemen. Ellians gedachtengoed sluit aan bij dat van Wilders. Naadloos.
In zijn blog van afgelopen vrijdag maakte hij het weer bont. Als u het kunt opbrengen, lees dan hier zijn hele verhaal.
Helemaal in Wilders’ straatje betoogt Ellian dat er een groot verschil is tussen islam en moslims. Sterker nog: het een heeft niets met het ander te maken. Hij gebruikt hiervoor 698 woorden en overgiet zijn betoog met een wetenschappelijke saus. En toch blijft het onzin! Niet alleen onzin, ook verlakkerij, bedrog.
Zo geeft Ellian in dit artikel een definitie van ‘moslim’. Een letterlijk citaat:
Wat is een moslim? Als een van je ouders moslim is, ben je een moslim. Wil je dit niet, dan word je een afvallige met alle consequenties van dien.
Is dit een wetenschappelijke definitie? Voor mij is een moslim een aanhanger van de islam. Niets meer en niets minder. En daarmee is er dus een verband tussen islam en moslim. Een verband dat Ellian probeert te ontkennen. Ik ben geen wetenschapper, maar zo simpel is het volgens mij. Misschien moet Ellian eens een verklarend woordenboek raadplegen. Volgens Van Dale is een moslim ‘een belijder van de islam in een van zijn vormen’. Duidelijk, mijnheer Ellian?
Ellians redenering volgend, is het volstrekt legitiem om de pest te hebben aan het jodendom (nee, ik heb niets tegen Joden), het christendom een verwerpelijke en barbaarse religie te vinden (Christenen reken ik tot mijn vrienden), het katholicisme op één lijn te stellen met pedofilie (nee, ik bedoel niet die individuele verderfelijke kinderverkrachters) …..
San Fu Maltha of Afshin Ellian? Maltha dus!
vrijdag 27 mei 2011
Scoop
Na afloop van het symposium over Joodse loyaliteiten stond ik een paar minuten met D. te praten. “Je moet wat vaker bloggen” adviseerde ze. “Ze zijn best leuk, je stukkies”. D. streelde m’n ego. Ik nam me voor haar raad op te volgen. Een onderwerp had ik toch al: de ‘regeerders’ van dit land.
In de Tweede Kamer ligt de macht alweer een tijdje bij een openlijk discriminerende partij, een partij die moslims het liefst zou deporteren. Zo ver zullen de verlangens van Holdijk van de SGP, de nieuwe ‘sterke man’ in de Eerste Kamer, niet gaan. Vrouwen deporteer je niet, we leven immers in een fatsoenlijk westers land. En je hòeft vrouwen ook helemaal niet te deporteren. Je zorgt gewoon dat ze thuis blijven, ze hebben belangrijke taken in bed en in de keuken. En op zondagochtend mogen ze mee naar de kerk. Zo slecht hebben ze het helemaal niet ...
Dit onderwerp laat ik toch even rusten. Er komen, vrees ik, nog voldoende momenten om mij kwaad te maken over de toegenomen invloed van de fijn-gristelijke politici. En ik zal u van mijn frustaties laten meegenieten. Beloofd.
Nee, er is iets anders waar ik het met u over wil hebben. Ik heb een ontdekking gedaan. Niemand heeft het nog door, ik heb het nog nergens gelezen. De eerste ‘scoop’ van Opjehoede:
ULRICH BUSCH IS DE ADVOCAAT VAN DE GISTEREN OPGEPAKTE RATKO MLADIC!!!
Ik weet het zeker, dit kan niet mis. Busch heeft anderhalf jaar ervaring opgedaan met het verdedigen van een oorlogsmisdadiger. Hij mag zichzelf nu een succesvol strafpleiter noemen. Demjanjuk loopt, monter als een jonge God, door München. Ja, ik weet het, hij is schuldig bevonden en veroordeeld. Maar vervolgens in vrijheid gesteld en liefdevol opgenomen in een bejaardenhuis in München. Busch’ naam is gevestigd.
Hoe heeft hij dat geflikt? Die gedachte moet door Rat-ko (what’s in a name) Mladic’s hoofd zijn gegaan. Die man mòet ik hebben als ik ooit voor een rechtbank terecht kom. Als ze mij beschuldigen van oorlogsmisdaden, zal Busch mij redden.
Kijk naar het filmpje dat gemaakt is bij de aankomst van Mladic in het gebouw van de rechtbank in Belgrado. De adviezen van Busch zijn meteen zichtbaar:
- doe een windjack aan
- zet een pet op, zodat ze je gezicht niet kunnen zien
- doe alsof je niet goed kunt lopen, een beetje mank is al voldoende
- zeg dat je oud en ziek bent, te zwak om terecht te staan.
Oorlogsmisdadigers hebben sinds gisteren een profiel. De gelijkenis Demjanjuk-Mladic is treffend. Misselijk makend ook.
In de Tweede Kamer ligt de macht alweer een tijdje bij een openlijk discriminerende partij, een partij die moslims het liefst zou deporteren. Zo ver zullen de verlangens van Holdijk van de SGP, de nieuwe ‘sterke man’ in de Eerste Kamer, niet gaan. Vrouwen deporteer je niet, we leven immers in een fatsoenlijk westers land. En je hòeft vrouwen ook helemaal niet te deporteren. Je zorgt gewoon dat ze thuis blijven, ze hebben belangrijke taken in bed en in de keuken. En op zondagochtend mogen ze mee naar de kerk. Zo slecht hebben ze het helemaal niet ...
Dit onderwerp laat ik toch even rusten. Er komen, vrees ik, nog voldoende momenten om mij kwaad te maken over de toegenomen invloed van de fijn-gristelijke politici. En ik zal u van mijn frustaties laten meegenieten. Beloofd.
Nee, er is iets anders waar ik het met u over wil hebben. Ik heb een ontdekking gedaan. Niemand heeft het nog door, ik heb het nog nergens gelezen. De eerste ‘scoop’ van Opjehoede:
ULRICH BUSCH IS DE ADVOCAAT VAN DE GISTEREN OPGEPAKTE RATKO MLADIC!!!
Ik weet het zeker, dit kan niet mis. Busch heeft anderhalf jaar ervaring opgedaan met het verdedigen van een oorlogsmisdadiger. Hij mag zichzelf nu een succesvol strafpleiter noemen. Demjanjuk loopt, monter als een jonge God, door München. Ja, ik weet het, hij is schuldig bevonden en veroordeeld. Maar vervolgens in vrijheid gesteld en liefdevol opgenomen in een bejaardenhuis in München. Busch’ naam is gevestigd.
Hoe heeft hij dat geflikt? Die gedachte moet door Rat-ko (what’s in a name) Mladic’s hoofd zijn gegaan. Die man mòet ik hebben als ik ooit voor een rechtbank terecht kom. Als ze mij beschuldigen van oorlogsmisdaden, zal Busch mij redden.
Kijk naar het filmpje dat gemaakt is bij de aankomst van Mladic in het gebouw van de rechtbank in Belgrado. De adviezen van Busch zijn meteen zichtbaar:
- doe een windjack aan
- zet een pet op, zodat ze je gezicht niet kunnen zien
- doe alsof je niet goed kunt lopen, een beetje mank is al voldoende
- zeg dat je oud en ziek bent, te zwak om terecht te staan.
Oorlogsmisdadigers hebben sinds gisteren een profiel. De gelijkenis Demjanjuk-Mladic is treffend. Misselijk makend ook.
vrijdag 20 mei 2011
Een mislukking die mij deugd doet
Het valt heus niet mee om een nieuwsjunk te zijn. De dag begint al vroeg met het Radio 1-journaal. Bij het ontbijt liggen vervolgens twee kranten te wachten, waarvan ik er één, Trouw, helemaal probeer te lezen, ‘time permitting’. Al dat nieuws is niet altijd vrolijk stemmend. Daarom blader ik wel eens door naar minder heftige pagina’s zoals cultuur en media.
Willem Pekelder, tv-recensent van Trouw, had vandaag goed nieuws:
“Nog een week en we zien hem voor het laatst: Paul de Leeuw met zijn Madiwodovrijdagshow.”
Nog een week dus, en dan kan ik mijn zap-gedrag aanpassen. Ik hoef niet meer ‘mijn vinger aan de knop te houden’ om zo snel mogelijk door te zappen als De Leeuw voorbij komt. Ik ben geen fan …
Pekelder analyseert waarom de meest recente show van De Leeuw mislukte: De Leeuw is geen teamplayer, schrijft hij. Goh. Wat een ontdekking. Al vanaf de start van dit programma werd de ene na de andere – tegenwoordig onontbeerlijke – side kick versleten. Het begon met Hans van der Togt, off all people, die voor de eer bedankte. Vervolgens haakte Erben Wennemars af. Filemon Wesselink tenslotte, ook al zo’n presentatie-kanjer, werd van de presentatietafel in de studio verbannen naar de buitendienst.
Er is teveel concurrentie, zo verzacht Pekelder zijn oordeel over het geflopte programma. Ik citeer: (…) dat heeft (…) ook te maken met de kleine vijver van topgasten waaruit een dagelijkse amusementsshow kan putten. Elke avond voeren drie Vara-programma’s een strijd op leven en dood om het neusje van de zalm: ‘De wereld draait door’, ‘Pauw & Witteman’ en de ‘Madiwodovrijdagshow.’
Ik geloof er niets van. Het mislukken van dit programma heeft niets te maken met het wel of niet kunnen vinden van geschikte gasten. Hiermee schuift Pekelder de schuld voor een deel naar de bureauredactie. Da’s niet fair. Het succes van DWDD en het mislukken van Madiwodo is rechtstreeks terug te voeren op de presentatoren. Matthijs van Nieuwkerk is empathisch. Hij is, zoals het een goed journalist betaamt, nieuwsgierig. En, in het verlengde daarvan: hij is oprecht geïnteresseerd in mensen, hij laat zijn gasten in hun waarde. Hij gebruikt cq misbruikt zijn gasten niet om zelf leuk gevonden te worden. Paul de Leeuw is veel te blij met Paul de Leeuw. Als hij stopt met fan van zichzelf te zijn, wordt hij misschien wat sympathieker. Mijn tip: een maandje stage lopen bij DWDD en goed naar Matthijs kijken.
Willem Pekelder, tv-recensent van Trouw, had vandaag goed nieuws:
“Nog een week en we zien hem voor het laatst: Paul de Leeuw met zijn Madiwodovrijdagshow.”
Nog een week dus, en dan kan ik mijn zap-gedrag aanpassen. Ik hoef niet meer ‘mijn vinger aan de knop te houden’ om zo snel mogelijk door te zappen als De Leeuw voorbij komt. Ik ben geen fan …
Pekelder analyseert waarom de meest recente show van De Leeuw mislukte: De Leeuw is geen teamplayer, schrijft hij. Goh. Wat een ontdekking. Al vanaf de start van dit programma werd de ene na de andere – tegenwoordig onontbeerlijke – side kick versleten. Het begon met Hans van der Togt, off all people, die voor de eer bedankte. Vervolgens haakte Erben Wennemars af. Filemon Wesselink tenslotte, ook al zo’n presentatie-kanjer, werd van de presentatietafel in de studio verbannen naar de buitendienst.
Er is teveel concurrentie, zo verzacht Pekelder zijn oordeel over het geflopte programma. Ik citeer: (…) dat heeft (…) ook te maken met de kleine vijver van topgasten waaruit een dagelijkse amusementsshow kan putten. Elke avond voeren drie Vara-programma’s een strijd op leven en dood om het neusje van de zalm: ‘De wereld draait door’, ‘Pauw & Witteman’ en de ‘Madiwodovrijdagshow.’
Ik geloof er niets van. Het mislukken van dit programma heeft niets te maken met het wel of niet kunnen vinden van geschikte gasten. Hiermee schuift Pekelder de schuld voor een deel naar de bureauredactie. Da’s niet fair. Het succes van DWDD en het mislukken van Madiwodo is rechtstreeks terug te voeren op de presentatoren. Matthijs van Nieuwkerk is empathisch. Hij is, zoals het een goed journalist betaamt, nieuwsgierig. En, in het verlengde daarvan: hij is oprecht geïnteresseerd in mensen, hij laat zijn gasten in hun waarde. Hij gebruikt cq misbruikt zijn gasten niet om zelf leuk gevonden te worden. Paul de Leeuw is veel te blij met Paul de Leeuw. Als hij stopt met fan van zichzelf te zijn, wordt hij misschien wat sympathieker. Mijn tip: een maandje stage lopen bij DWDD en goed naar Matthijs kijken.
dinsdag 17 mei 2011
De draad opgepakt
Saar en Moos Cohen zijn de trotse ouders van Brammetje, de mooiste en knapste baby van de hele wereld. Brammetje ontwikkelt zich voorspoedig ... op één punt na: hij praat niet. Het kleine wereldwonder is inmiddels twee jaar, maar spreken is er nog niet bij. Hij wordt 3 jaar, 4 jaar, 5 jaar, nog steeds geen woord. Een maand na zijn 6e verjaardag - de familie Cohen zit net aan het avondeten - zegt Brammetje plotseling: "de aardappelen zijn niet helemaal gaar". Saar en Moos staren elkaar aan, huilen van blijdschap en vallen hun oogappel om de hals. Als Saar enigszins is bijgekomen, vraagt zij haar kind: "Lieverd, sjnokkeltje, ik ben zo blij dat je eindelijk wat hebt gezegd. Maar, waarom heeft het zo lang geduurd? Waarom heb je al die tijd niet gesproken?" "Ach" antwoordt Brammetje, "tot nu toe viel er eigenlijk niets te klagen."
Met dit oeroude Joodse mopje heb ik een van de redenen aangegeven waarom ik u zo lang op dit blog heb laten wachten. Tijdgebrek was een reden, zeker. Maar er viel een hele tijd ook niet zoveel te klagen. Hoewel ... het bruine VVD-CDA-PVV kabinet zit er nog. Er gebeurt genoeg in de Nederlandse politiek dat mij tot razernij drijft. Maar ik wil mijzelf niet blijven herhalen. Vandaar dat ik een lange pauze heb genomen.
Vandaag las ik echter een artikel dat ik niet onbesproken kan laten.
Afshin Ellian schrijft columns op de website van Elsevier. Een dwarse dichter en denker noemt Elsevier hem. Ellian is in het dagelijks leven hoogleraar aan de Universiteit van Leiden. Niet alleen een dwarse denker dus, maar ook nog hooggeleerd.
Eens was ik zo naief dat ik dacht dat een hoogleraar per definitie een intelligente man of vrouw was. Misschien is dat ook wel zo. Als je Ellians column regelmatig leest, weet je echter dat er uitzonderingen zijn.
Vandaag maakt hij het wel heel bont. Zijn artikel De Prinsenvlag en de NSB-factor van de PVV is een aaneenschakeling van onzinnig gewauwel. Een bloemlezing:
Gisteren was voor Ellian een prachtige dag. Zijn club (ook de mijne) is landskampioen geworden. Wij hebben blijkbaar iets gemeen! We zijn beiden supporter van Ajax. Ellian echter is een supporter die zich niet zo stoort aan het voortdurend scanderen van 'Joden Joden' door een deel van de Ajax-aanhang. Mij klinkt deze leus nog altijd onplezierig in de oren. Ellian vindt dit niet zo'n punt. Okay, dat kan. Hij gaat een stap verder en probeert ook perverse reacties van 'fans' van andere clubs met de mantel der liefde te bedekken: "De supporters van ADO Den Haag, in aanloop naar een sportieve confrontatie met Ajax, riepen ‘wij gaan op de jodenjacht’. Moeten we hieraan meteen de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog verbinden?"
Ellian vraagt zich dit in alle ernst af. Ik denk dat ik de vraag maar onbeantwoord laat.
Een stuk verder in het artikel berijdt Ellian een van zijn stokpaardjes. Hij neemt het op voor Wilders c.s. die zich steeds weer 'valse' beschuldigingen moeten laten aanleunen. "Al lange tijd probeert men met man en macht Geert Wilders en zijn fractieleden te vergelijken met de beulen en landverraders uit de Tweede Wereldoorlog. Alle daden, woorden en bewegingen van de PVV worden getoetst aan ‘de NSB-factor’."
Wat is er aan de hand? Eén van de PVV-fractieleden, Wim Kortenoeven, heeft de Prinsenvlag voor het raam van zijn werkkamer gehangen. Over deze Prinsenvlag is de afgelopen week veel geschreven. Een oud-Hollandse vlag, aldus Ellian. Tsja, het zal wel. Maar de vlag is pas echt bekend geraakt nadat de NSB zijn oog er op had laten vallen. De Prinsenvlag was een NSB-symbool. Ellian ziet dat liever anders:
"Maar deze vlag was juist het symbool van de Nederlandse onafhankelijkheidsstrijd. De geuzenstrijders gebruikten het in hun strijd voor een soeverein vaderland. De vlag heeft een prachtige geschiedenis. De Franse bezetter verbood de Prinsenvlag aan het begin van de 19de eeuw. Oranje moest rood worden. De vijanden van dit land houden niet van Oranje. In de jaren dertig van de vorige eeuw wilde de Nationaal-Socialistische Beweging (NSB) opnieuw de Prinsenvlag op het statelijke niveau gebruiken. Zover kwam het niet. Koningin Wilhelmina hield het tegen."
Proest, ik kan m'n lachen bijna niet bedwingen. Het NSB-gebruik van deze vlag, in de 30-er jaren van de vorige eeuw moeten we maar snel vergeten. Het gebruik door de Geuzen, een paar eeuwen eerder, ja dàt spreekt aan.
Zullen we ook het gebruik van hakenkruizen meteen salonfähig maken? De swastika komt immers al voor op vroeg-christelijke graftomben in de catacomben bij Rome, het is een symbool in het hindoeïsme en in het boeddhisme. Nee, joh, heeft niets met de nazi's te maken.
En Ellian heeft nòg een spijkerhard argument om de Prinsenvlag 'kosjer' te verklaren. Sta mij toe nog één keer te citeren:
"Wie had deze vlag in zijn kamer hangen? Kamerlid Wim Kortenoeven. Ja, hij is jood." Met andere woorden: als een Jood deze vlag ophangt, dan moet het wel goed zitten.
Ik ken Wim toevallig. Hoewel zijn politieke ideeën niet de mijne zijn, ik zijn angst voor de islam niet deel en ik het niet met hem eens ben dat iedere moslim een potentieel gevaar voor de wereldvrede belichaamt, kan ik mijn hand voor hem in het vuur steken als het om Joden gaat. Wim voelt een diepe verbondenheid met het Joodse volk. Dat wel. Maar hij is niet Joods. Wim Kortenoeven was jarenlang als researcher verbonden aan het CIDI. Maar dat, mijnheer Ellian, maakt iemand niet Joods. Ook niet-Joden mogen bij het CIDI werken. De conclusie dat Wim als ex-CIDI-medewerker en als warm pleitbezorger voor de belangen van de staat Israël dus Joods is, klopt niet. Wim Kortenoeven kan niet als excuus-Jood fungeren. Jammer nou.
Met dit oeroude Joodse mopje heb ik een van de redenen aangegeven waarom ik u zo lang op dit blog heb laten wachten. Tijdgebrek was een reden, zeker. Maar er viel een hele tijd ook niet zoveel te klagen. Hoewel ... het bruine VVD-CDA-PVV kabinet zit er nog. Er gebeurt genoeg in de Nederlandse politiek dat mij tot razernij drijft. Maar ik wil mijzelf niet blijven herhalen. Vandaar dat ik een lange pauze heb genomen.
Vandaag las ik echter een artikel dat ik niet onbesproken kan laten.
Afshin Ellian schrijft columns op de website van Elsevier. Een dwarse dichter en denker noemt Elsevier hem. Ellian is in het dagelijks leven hoogleraar aan de Universiteit van Leiden. Niet alleen een dwarse denker dus, maar ook nog hooggeleerd.
Eens was ik zo naief dat ik dacht dat een hoogleraar per definitie een intelligente man of vrouw was. Misschien is dat ook wel zo. Als je Ellians column regelmatig leest, weet je echter dat er uitzonderingen zijn.
Vandaag maakt hij het wel heel bont. Zijn artikel De Prinsenvlag en de NSB-factor van de PVV is een aaneenschakeling van onzinnig gewauwel. Een bloemlezing:
Gisteren was voor Ellian een prachtige dag. Zijn club (ook de mijne) is landskampioen geworden. Wij hebben blijkbaar iets gemeen! We zijn beiden supporter van Ajax. Ellian echter is een supporter die zich niet zo stoort aan het voortdurend scanderen van 'Joden Joden' door een deel van de Ajax-aanhang. Mij klinkt deze leus nog altijd onplezierig in de oren. Ellian vindt dit niet zo'n punt. Okay, dat kan. Hij gaat een stap verder en probeert ook perverse reacties van 'fans' van andere clubs met de mantel der liefde te bedekken: "De supporters van ADO Den Haag, in aanloop naar een sportieve confrontatie met Ajax, riepen ‘wij gaan op de jodenjacht’. Moeten we hieraan meteen de herinnering aan de Tweede Wereldoorlog verbinden?"
Ellian vraagt zich dit in alle ernst af. Ik denk dat ik de vraag maar onbeantwoord laat.
Een stuk verder in het artikel berijdt Ellian een van zijn stokpaardjes. Hij neemt het op voor Wilders c.s. die zich steeds weer 'valse' beschuldigingen moeten laten aanleunen. "Al lange tijd probeert men met man en macht Geert Wilders en zijn fractieleden te vergelijken met de beulen en landverraders uit de Tweede Wereldoorlog. Alle daden, woorden en bewegingen van de PVV worden getoetst aan ‘de NSB-factor’."
Wat is er aan de hand? Eén van de PVV-fractieleden, Wim Kortenoeven, heeft de Prinsenvlag voor het raam van zijn werkkamer gehangen. Over deze Prinsenvlag is de afgelopen week veel geschreven. Een oud-Hollandse vlag, aldus Ellian. Tsja, het zal wel. Maar de vlag is pas echt bekend geraakt nadat de NSB zijn oog er op had laten vallen. De Prinsenvlag was een NSB-symbool. Ellian ziet dat liever anders:
"Maar deze vlag was juist het symbool van de Nederlandse onafhankelijkheidsstrijd. De geuzenstrijders gebruikten het in hun strijd voor een soeverein vaderland. De vlag heeft een prachtige geschiedenis. De Franse bezetter verbood de Prinsenvlag aan het begin van de 19de eeuw. Oranje moest rood worden. De vijanden van dit land houden niet van Oranje. In de jaren dertig van de vorige eeuw wilde de Nationaal-Socialistische Beweging (NSB) opnieuw de Prinsenvlag op het statelijke niveau gebruiken. Zover kwam het niet. Koningin Wilhelmina hield het tegen."
Proest, ik kan m'n lachen bijna niet bedwingen. Het NSB-gebruik van deze vlag, in de 30-er jaren van de vorige eeuw moeten we maar snel vergeten. Het gebruik door de Geuzen, een paar eeuwen eerder, ja dàt spreekt aan.
Zullen we ook het gebruik van hakenkruizen meteen salonfähig maken? De swastika komt immers al voor op vroeg-christelijke graftomben in de catacomben bij Rome, het is een symbool in het hindoeïsme en in het boeddhisme. Nee, joh, heeft niets met de nazi's te maken.
En Ellian heeft nòg een spijkerhard argument om de Prinsenvlag 'kosjer' te verklaren. Sta mij toe nog één keer te citeren:
"Wie had deze vlag in zijn kamer hangen? Kamerlid Wim Kortenoeven. Ja, hij is jood." Met andere woorden: als een Jood deze vlag ophangt, dan moet het wel goed zitten.
Ik ken Wim toevallig. Hoewel zijn politieke ideeën niet de mijne zijn, ik zijn angst voor de islam niet deel en ik het niet met hem eens ben dat iedere moslim een potentieel gevaar voor de wereldvrede belichaamt, kan ik mijn hand voor hem in het vuur steken als het om Joden gaat. Wim voelt een diepe verbondenheid met het Joodse volk. Dat wel. Maar hij is niet Joods. Wim Kortenoeven was jarenlang als researcher verbonden aan het CIDI. Maar dat, mijnheer Ellian, maakt iemand niet Joods. Ook niet-Joden mogen bij het CIDI werken. De conclusie dat Wim als ex-CIDI-medewerker en als warm pleitbezorger voor de belangen van de staat Israël dus Joods is, klopt niet. Wim Kortenoeven kan niet als excuus-Jood fungeren. Jammer nou.
Abonneren op:
Posts (Atom)