Op het moment dat ik dit schrijf, is het CDA-congres in Arnhem net begonnen. Nou ja, net ... een uurtje geleden. En nog steeds staan er CDA-ers vóór de Rijnhal. Zij moeten zich nog inschrijven en dan pas kunnen ze naar binnen. Nu maar hopen dat deze gang van zaken niet symptomatisch is voor het organisatietalent van het CDA.
Over de uitkomst van dit congres maak ik mij weinig illusies. Kim-Joung-Un, de toekomstige leider van Noord-Korea, had vandaag in Arnhem moeten zijn. Hij had hier een gratis praktijkles kunnen krijgen: 'hoe organiseer ik een applausmachine’.
Op deze plaats wil ik nog één keer luid en duidelijk betogen dat de keuze van VVD en CDA om een bruin kabinet te formeren, om een politieke alliantie aan te gaan met een fascistoïde en racistische partij als de PVV, geheel en al een vrije keuze was. De uitspraak van vooraanstaande CDA-ers dat 'het land toch geregeerd moet worden' is zum Kotsen. De arrogantie spat er vanaf. Ook 'de omstandigheden', zoals zo dikwijls aangevoerd, maakten dit niet tot een noodzakelijke keuze. Nee, de onwil om politieke kloven met links te overbruggen, was en is zo groot, dat liever een keuze voor ‘bruin’ gemaakt wordt.
Vlak voor de aanvang van het CDA-congres werd ik gesteund in deze gedachte. De bijval kwam uit onverwachte hoek. Op de radio hoorde ik een uitspraak van de grote staatsman Piet Hein Donner. Volgens Donner leveren VVD en CDA zich niet uit aan de PVV. Althans, dat hoeft niet. Dat hangt af van de opstelling van de linkse oppositie. Als de linkse partijen op ieder regeringsvoorstel alleen maar met 'nee, nee, nee' reageren, ja dan maken zij de PVV wel erg machtig.
Ik moest dit even op me laten inwerken.
Wat Donner impliciet beweert, is dat een minderheidskabinet van VVD en CDA zich niet persé op voorhand had hoeven verzekeren van gedoogsteun. Een minderheidskabinet kan gewoon gaan regeren en per casus op zoek gaan naar een meerderheid in de Kamer. Eigenlijk, denk ik, waren VVD en CDA zelfs beter af geweest. Beide partijen hadden méér van hun eigen programma’s kunnen realiseren als zij zich niet vrijwillig door Wilders hadden laten uitkleden en uitpersen. Zij hadden een minderheidskabinet kunnen vormen dat zonder de verfoeilijke politieke samenwerking met Wilders, vast en zeker vaker op steun van links had kunnen rekenen.
Of moeten we nog steeds geloven dat met de huidige constructie aan de wens van de Majesteit is voldaan? Moeten we nog steeds geloven dat de drie partijen een stabiel kabinet hebben gesmeed?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten