Niet meer alleen

Tot gisterenochtend had ik nog nooit van Atti Noordhof gehoord. U waarschijnlijk ook niet. Gisteren heb ik haar in mijn armen gesloten. Figuurlijk dan. Atti Noordhof is voorzitter van het CDA Bloemendaal. En zij is één van de eerste ondertekenaars van het manifest “Wij staan voor onze grondrechten”. Ik kom zo nog op Atti terug.

Mijn afkeer van Wilders en zijn verderfelijke gedachtegoed heb ik op deze plaats al vaker laten blijken. Over één aspect heb ik echter niet eerder durven schrijven. Het is iets dat al heel lang door mijn hoofd speelt. Iets dat ik niet eerder met u deelde uit angst verkeerd begrepen te worden. Uit angst voor reacties in de trant van “nee, hè, je haalt niet weer de oorlog erbij …”. Vandaag stap ik over die angst heen.

Wilders retoriek, de manier waarop hij inspeelt op onterechte angsten, de manier waarop hij de bestaande rechtsorde uitdaagt en bruuskeert, doet mij steeds weer denken aan de opkomst van het nationaal-socialisme in Duitsland in de 30-er jaren van de vorige eeuw.
Nee, nee, nee, ik haal nadrukkelijk niet “de oorlog” erbij. Nee, ik vergelijk Wilders niet met Adolf Hitler. Nee, ik denk niet dat Wilders een genocide voorbereidt. En nee, ik denk niet dat Wilders alle moslims wil uitroeien. De vergelijking die ik trek is een vergelijking met de opkomst van een politieke beweging die alleen zo groot kon worden door in te spelen op onlustgevoelens bij een groot deel van de bevolking. Het nationaal-socialisme vond een goede voedingsbodem in de onvrede bij veel Duitsers over de afloop van de Eerste Wereldoorlog en de in hun ogen opgedrongen vrede waarvoor Duitsland een te hoge prijs moest betalen. Een zondebok aanwijzen is een oude truc. In nazi-Duitsland viel de Joden deze eer te beurt. Wilders’ Joden zijn moslims. Tot zover gaat mijn vergelijking, niet verder!

Dat de nazi’s, de toentertijd nieuwe leiders, enige jaren laten een begin maakten met wat de grootste volkerenmoord in de geschiedenis is geworden, moet ons alert houden. Mijn “J’accuse” richting Wilders betreft slechts de manier waarop hij een bevolkingsgroep discrimineert en zijn pogingen om deze discriminatie in wetten verankert te krijgen. Wilders is misschien een fascist, geen nazi en geen (volkeren-)moordenaar.

Ik zie het “aan de macht komen” van Wilders overigens met angst en beven tegemoet. Ik verwacht dat moslims in Nederland een uiterst onplezierige tijd tegemoet gaan. En met veel anderen vrees ik dat dit ernstige gevolgen zal hebben voor de Nederlandse samenleving. Maar, nog één keer voor alle duidelijkheid: Wilders heeft geen bloed aan zijn handen en ik verwacht ook niet dat hij dat zal krijgen.

Het is aan Atti Noordhof te danken dat ik deze vergelijking met het Duitsland van de 30-er jaren nu wel durf te verwoorden. In haar heb ik een medestander gevonden. Zij deelt mijn gedachten. En, heel belangrijk, zij heeft zich hierover geuit in een interview dat gisteren in Trouw verscheen. Vier ondertekenaars van het “Wijstaanvooronzegrondrechten-manifest” vertelden waarom zij het manifest ondertekenden. Atti’s verklaring is mij uit het hart gegrepen. Ik wil u die dan ook niet onthouden. Lees onderstaand waarom zij tegenstander is van enige vorm van samenwerking tussen haar partij, het CDA, en de club van Wilders.


‘Als bevolkingsgroepen als gevaar worden gezien, moet je uitkijken’

Ik vind het schokkend dat het CDA zich wil laten gedogen door zo’n partij als de PVV. Er zal altijd een anti-buitenlanderbeweging zijn, daar ontkom je niet aan, maar dat betekent niet dat je niet de plicht hebt om als individueel partijlid op te staan en te zeggen dat je er niet achter staat. Misschien is het zo dat de geschiedenis zich niet herhaalt.
"Maar toch. Onwillekeurig vraag je je af: is dit zo’n keerpunt in de geschiedenis zoals het jaar 1933 volgens schrijvers als Sebastian Haffner en Dietrich Bonhoeffer was, het jaar waarin Hitler Rijkskanselier werd? Is dit zo’n keerpunt waarvan onze kinderen en kleinkinderen later vragen: ’Maar heb je het niet gezien?
Heb je niet gezien dat groepen in de samenleving werden uitgesloten en tot de bron van het maatschappelijke kwaad werden verklaard? Waarom ben je lid gebleven van een partij die mede mogelijk heeft gemaakt dat wetten en regels werden aangenomen die het steeds moeilijker maakten voor die bevolkingsgroepen?
Die het steeds gemakkelijker maakten om die groepen uit te sluiten, te demoniseren?’ Hoe de toekomstige geschiedenis eruit ziet, weet ik niet. Maar één ding weet ik wel: als bevolkingsgroepen en hun religie als gevaar voor de samenleving worden gezien, moet je uitkijken. Daarom heb ik het Manifest ondertekend.”